Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 15 lutego 2017 r., sygn. I SA/Ol 917/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Renata Kantecka (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Ryszard Maliszewski, sędzia WSA Piotr Chybicki, Protokolant sekretarz sądowy Jolanta Piasecka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lutego 2017r. sprawy ze skarg Spółki A. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", nr "[...]", nr "[...]", nr "[...]", nr "[...]" w przedmiocie zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od nieruchomości za 2011r., 2012r., 2013r. oraz 2014r. 1. uchyla zaskarżone decyzje, 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej kwotę 1054 (tysiąc pięćdziesiąt cztery) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

I SA/Ol 917/16

Uzasadnienie

Zaskarżonymi czterema decyzjami z dnia "[...]" Samorządowe Kolegium Odwoławcze w O., po rozpatrzeniu odwołań "A" Spółka jawna (zwanego dalej "stroną", "podatnikiem", "skarżącym"), utrzymało w mocy decyzje Prezydenta O. z dnia "[...]" w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za rok 2011, 2012, 2013 i 2014.

Z akt sprawy wynika, że podatnik był właścicielem budynku położonego w O. przy ul. O (działka nr "[...]") od 9 września 2004r. do 11 grudnia 2015r. W składanych deklaracjach na podatek od nieruchomości za lata 2010-2014 podatnik wykazywał ww. budynek jako zwolniony z opodatkowania na podstawie art.7 ust.1 pkt 6 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 716 ze zm.), dalej jako "u.p.o.l.".

Wobec ustalenia, że budynek ten nie był utrzymywany i konserwowany zgodnie z przepisami o ochronie zabytków, organ podatkowy wszczął z urzędu postępowania w celu określenia zobowiązania w podatku od nieruchomości w innych wysokościach niż wykazane w deklaracjach za lata 2010 -2014.

Decyzjami z dnia "[...]" Prezydent O. (dalej jako "organ I instancji") określił podatnikowi wysokość zobowiązania z tytułu podatku od nieruchomości za lata 2011-2014. W uzasadnieniu decyzji stwierdził, że przedmiotowy budynek został wpisany indywidualnie do rejestru zabytków na podstawie decyzji Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków "[...]" Budynek ten nie był w ww. latach zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej. Na podstawie opinii powołanego przez organ biegłego, ustalono, że budynek nie był w wymienionych latach utrzymywany i konserwowany zgodnie z przepisami o ochronie zabytków. Biegły stwierdził, że stan budynku podlega nieustannej degradacji, a zrealizowane przez podatnika działania zabezpieczające są niewystarczające, mają charakter doraźny i w żaden sposób nie hamują procesów destrukcji obiektu. W konsekwencji powyższego, organ stwierdził, że podatnik nie był uprawniony do korzystania w ww. okresie ze zwolnienia w podatku od nieruchomości na podstawie art.7 ust.1 pkt 6 u.p.o.l.. Następnie organ stwierdził, że w ewidencji gruntów i budynków, przedmiotowy budynek sklasyfikowany został jako "pozostałe budynki niemieszkalne". Wskazał, że ustalił powierzchnię opodatkowania tego budynku w oparciu o złożone przez podatnika deklaracje na podatek od nieruchomości za lata 2010-2014, z których wynika, że jego powierzchnia użytkowa wynosi 320 m2. Mając na względzie okoliczność, że podatnik jest przedsiębiorcą prowadzącym we własnym imieniu działalność gospodarczą, organ opodatkował sporny budynek stawką najwyższą - właściwą dla budynków lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.