Wyrok WSA w Lublinie z dnia 10 lutego 2017 r., sygn. I SA/Lu 885/16

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Czajecka-Szpringer Sędziowie WSA Wiesława Achrymowicz (sprawozdawca) WSA Grzegorz Wałejko Protokolant Referent stażysta Paweł Kobylarz po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 10 lutego 2017 r. sprawy ze skargi I. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] lipca 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2011 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej (organ), po rozpatrzeniu odwołania I. P. (podatnik, skarżący), uchylił w całości decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w C. (organ I instancji) z dnia [...] określającą podatnikowi zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 r. w wysokości [...] zł i odsetki od zaliczek w wysokości [...] zł, a następnie określił podatnikowi wysokość zobowiązania w tym podatku w związku z działalnością gospodarczą w kwocie [...]zł i kwotę odsetek od zaliczek za czas do końca roku podatkowego od pełnej wysokości zaliczek i od nadwyżki ponad kwotę podatku za czas od 1 stycznia do 30 kwietnia 2012 r. łącznie w wysokości [...] zł.

W uzasadnieniu powyższego rozstrzygnięcia organ wyjaśnił, że podatnik w latach od 2010 do 2014 sprzedał osiem samochodów osobowych, przy czym dokonywał sprzedaży tych aut w okresach od dwóch do trzynastu miesięcy od nabycia. Auta podatnik kupował w większości w jednej firmie w [...], a następnie nabywców poszukiwał na portalach internetowych oraz za pośrednictwem komisów. Okres pomiędzy nabyciem a sprzedażą poszczególnych samochodów był krótki, biorąc pod uwagę, że kupowane auta na ogół były uszkodzone, powypadkowe i wymagały nakładu pracy oraz czasu, aby doprowadzić je do takiego stanu technicznego, w którym ich sprzedaż była dla podatnika zyskowna. Samochody oferowane przez podatnika miały ceny z reguły kilkakrotnie wyższe przy sprzedaży od cen ich nabycia. Oznacza to, że nie były kupowane na potrzeby prywatne podatnika, tylko w celu ich dalszej odsprzedaży z niewątpliwym zyskiem. W tych okolicznościach podatnik występował w charakterze handlowca, a nie - jak twierdził w postępowaniu podatkowym - pasjonata motoryzacji i rajdowca. Wobec tego nie jest wiarygodne twierdzenie podatnika o tym, że wyłącznym motywem nabywania używanych i uszkodzonych aut było zamiłowanie do motoryzacji i chęć uczestnictwa w rajdach samochodowych. Jeśli nawet podatnik wykorzystywał nabyte auta do celów prywatnych, to jednie przy okazji prowadzonej działalności gospodarczej, polegającej na handlu samochodami używanymi. W ocenie organu, postępowanie podatnika, we własnym imieniu i na własny rachunek, świadczy niewątpliwie o profesjonalnym, powtarzalnym, ukierunkowanym na osiągnięcie zysku, uczestnictwie w obrocie gospodarczym.