Wyrok WSA w Kielcach z dnia 2 lutego 2017 r., sygn. II SA/Ke 886/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Ziomek (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Dorota Chobian, Sędzia WSA Magdalena Chraniuk-Stępniak, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Sebastian Styczeń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 lutego 2017r. sprawy ze skargi K. W. na akt Starosty z dnia 6 lipca 2016r. znak: [...] w przedmiocie odmowy zwrotu części opłaty za wydanie karty pojazdu I. uchyla zaskarżony akt ; II. uznaje obowiązek Starosty do dokonania na rzecz K. W. zwrotu części opłaty za wydanie karty pojazdu w wysokości 425 (czterysta dwadzieścia pięć) złotych; III. zasądza od Starosty na rzecz K. W. kwotę 400 (czterysta) złotych- tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

W dniu 21 czerwca 2016 r., K. W. wystąpił do Starosty o zwrot zawyżonej opłaty w wysokości 425 zł za wydaną przez Starostę kartę pojazdu m-ki Volkswagen Golf 1.6 nr rej. [...]. Wyjaśnił, że pobrana opłata w wysokości 500 zł była niezgodna z prawem Unii Europejskiej.

W odpowiedzi, pismem z dnia 6 lipca 2016 r. znak [...], organ poinformował wnioskodawcę, że jego roszczenie nie może być uwzględnione z uwagi na upływ terminu przedawnienia. Wskazując na uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 16 maja 2007 r. sygn. III CZP 35/07 i art. 118 Kc, wyjaśnił, że roszczenie o zwrot nienależnego świadczenia (opłaty za kartę pojazdu) przedawnia się z upływem 10 lat. Bezpodstawne wzbogacenie nastąpiło w chwili uiszczenia przedmiotowej opłaty, co oznacza, że, stosownie do art. 120 § 1 Kc, był to najwcześniejszy możliwy termin, w którym powód mógł zgłosić żądanie zwrotu opłaty. W tym kontekście organ przywołał uchwałę SN z dnia 2 czerwca 2010 r. sygn. III CZP 37/10. Pismo powyższe doręczono wnioskodawcy w dniu 7 lipca 2016 r.

W dniu 13 lipca 2016 r. (data nadania przesyłki na poczcie) K. W. wezwał organ do usunięcia naruszenia prawa dokonanego pismem z dnia 6 lipca 2016 r. poprzez uchylenie czynności z zakresu administracji publicznej w postaci odmowy zwrotu uiszczonej nienależnie opłaty za wydanie karty pojazdu. Jako podstawę roszczenia wskazał wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006 r. sygn. U 6/04, w którym orzeczono, że § 1 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu jest niezgodny z art. 77 ust. 4 pkt 2 i ust. 5 ustawy prawo o ruchu drogowym oraz z art. 92 ust. 1 i art. 217 Konstytucji RP. Wezwanie wpłynęło do organu w dniu 18 lipca 2016 r., a organ nie udzielił na nie odpowiedzi.