Wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 stycznia 2017 r., sygn. III SA/Wa 2816/15

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Beata Sobocha (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Agnieszka Krawczyk, sędzia WSA Aneta Trochim-Tuchorska, Protokolant referent Michał Strzałkowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 stycznia 2017 r. sprawy ze skargi Przedsiębiorstwa [...] Sp. J. z siedzibą w L. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości na 2009 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Prezydent Miasta L. (zwany dalej: "organem pierwszej instancji") postanowieniem z dnia [...] października 2014 r. nadał rygor natychmiastowej wykonalności swojej decyzji nieostatecznej z dnia [...] września 2014 r. nr [...] określającej Przedsiębiorstwu Budowlanemu L. [...] Spółka jawna z siedzibą w L. (zwanemu dalej: "Skarżącym") wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości na 2009 r. na kwotę 41.829 zł. Organ pierwszej instancji wskazał w uzasadnieniu, że zobowiązanie podatkowe określone w ww. decyzji nieostatecznej z dnia [...] września 2014 r. przedawnia się z końcem 2014 roku. Natomiast Skarżący złożył w dniu 25 września 2014 r. odwołanie od tejże decyzji, twierdząc że lokale niemieszkalne (miejsca garażowe, lokale usługowe) będące w jego posiadaniu winny być opodatkowane stawką przewidzianą dla budynków mieszkalnych. Okoliczność ta w ocenie organu pierwszej instancji uprawdopodabnia, że zobowiązanie wynikające z decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości na 2009 r. nie zostanie wykonane przez Skarżącego.

Skarżący wniósł zażalenie na powyższe postanowienie organu pierwszej instancji, zarzucając naruszenie następujących przepisów: 1) art. 239b § 1 pkt 4 i § 2 oraz art. 217 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) - zwanej dalej: "O.p.", poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, 2) art. 217 § 2 O.p. poprzez nienależyte uzasadnienie zaskarżonego postanowienia. Wskazując na powyższe zarzuty Skarżący wniósł w swoim zażaleniu o uchylenie zaskarżonego postanowienia i umorzenie postępowania, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz o wstrzymanie wykonywania postanowienia do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia sprawy, z uwagi na oczywistą wadliwość postanowienia i możliwość zaistnienia szkody, której naprawą może być obciążony organ podatkowy.