Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 18 stycznia 2017 r., sygn. I SA/Go 438/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Skowrońska - Pastuszko (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Jacek Niedzielski Sędzia WSA Dariusz Skupień Protokolant Sekretarz sądowy Anna Pakuła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 stycznia 2017 r. sprawy ze skargi E.F. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia decyzji w sprawie ustalenia wysokości stawki karty podatkowej za 2013 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Skarżący E.F., reprezentowany przez pełnomocnika będącego doradcą podatkowym, wniósł skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] października 2016r. nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] lipca 2016r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia decyzji z dnia [...] lutego 2013r. ustalającej wysokość zryczałtowanego podatku opłacanego w formie karty podatkowej - wysokość stawki karty podatkowej na rok podatkowy 2013.

Z akt wynika następujący stan sprawy. Skarżący prowadził działalność gospodarczą opodatkowaną zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w formie karty podatkowej, stosownie do złożonego w dniu 10 listopada 2003 r. wniosku PIT-16. Decyzją z dnia [...] lutego 2013 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego ustalił skarżącemu stawkę miesięczną w tym roku podatkowym na kwotę 1.084,00 zł (działalność główna numer tabeli 11, usługi w zakresie mechaniki maszyn, zatrudnienie 3 pracowników obliczeniowych). W 2015 r. u skarżącego została przeprowadzona kontrola podatkowa zasadności opodatkowania w formie karty podatkowej m.in. za rok 2013. W związku z wynikami tej kontroli postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2016 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego (zwany również Naczelnik US lub organ pierwszej instancji) wszczął wobec skarżącego postępowanie podatkowe. W toku tego postępowania zostało ustalone, że skarżący prowadził zarejestrowaną działalność gospodarczą w zakresie usług obróbki skrawaniem metali pod firmą M E.F.. Zatrudniał w 2013 r. 5 osób, z czego dwie z nich na podstawie umów z Urzędem Pracy. W badanym roku 2013 skarżący, który składał deklaracje VAT w okresach kwartalnych, wykazał łączny przychód ze sprzedaży w wysokości 1.175.101,00 zł, pozostałe nabycie 76.956,00 zł oraz kwotę podatku do zapłaty 249.470,00 zł. Były to przychody uzyskane ze sprzedaży usług, które polegały na obróbce skrawaniem oraz wykonywaniu produktów z metali na zamówienie kontrahentów. Obróbka była wykonywana za pomocą maszyn i urządzeń w postaci obrabiarek do metalu, tj. frezarek i tokarek oraz innych maszyn. Nabycie stanowiły głównie wydatki związane z utrzymaniem obiektów produkcyjno-usługowych (opłaty za energię, dostawę wody, odprowadzanie ścieków, usługi telekomunikacyjne, podatki). W prowadzonej przez skarżącego ewidencji stwierdzono brak zaewidencjonowanych zakupów materiałów podstawowych do wykonywania usług oraz produkcji na rzecz kontrahentów. Skarżący wyjaśnił, że w 2013r. do wytworzenia produktów oraz wykonania usług korzystał z materiałów kupionych w dużych ilościach w latach wcześniejszych, od firm będących w trakcie likwidacji (np. U, Z, F), bądź sprzedających nadwyżki materiałów (np. N). W toku postępowania organ pierwszej instancji wystąpił do wyżej wymienianych firm - żadna z nich nie potwierdziła informacji skarżącego.