Wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 grudnia 2016 r., sygn. VII SA/Wa 167/16

Ruch drogowy

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Tarnowska (spr.), , Sędzia WSA Jolanta Augustyniak - Pęczkowska, Sędzia WSA Joanna Gierak - Podsiadły, , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 8 grudnia 2016 r. sprawy ze skargi P. K. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] listopada 2015 r. znak [...] w przedmiocie przyznania zwrotu koniecznych wydatków związanych z wykonywaniem dozoru oraz wynagrodzenia za dozór pojazdów oddala skargę

Uzasadnienie

I. Stan sprawy

1. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] postanowieniem z dnia [...] listopada 2015 r., znak: [...], po rozpatrzeniu zażalenia P. K. na postanowienie Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] października 2015 r., znak: [...], w przedmiocie zwrotu koniecznych wydatków związanych z wykonywaniem dozoru oraz wynagrodzenia za dozór 5 pojazdów, - utrzymało w mocy postanowienie organu I instancji.

Postanowienie zostało wydane na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t. j. Dz. U. z 2013 r., poz. 267), dalej k.p.a., w związku z art. 130a ust. 10f ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 ze zm.), dalej u.p.r.d., a także art. 102 § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 1015 ze zm.), dalej u.p.e.a., w związku z § 3 pkt 1 lit. a oraz § 4 ust. 1 pkt 2 lit. b rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 lutego 2011 r. w sprawie rozciągnięcia stosowania przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2011 r. Nr 46, poz. 237) oraz art. 1 i 2 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (t. j. Dz. U. z 2001 r. nr 79, poz. 856 ze zm.).

2. W uzasadnieniu postanowienia z dnia [...] listopada 2015 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] podało, że P. K., prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą "[...]", został wyznaczony jako jednostka usuwająca pojazdy z drogi oraz prowadząca parking strzeżony na podstawie zarządzeń Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] maja 2006 r. nr [...] (obowiązującego od dnia 1 czerwca 2006 r. do dnia 31 marca 2007 r.) oraz z dnia [...] kwietnia 2007 r. nr [...] (obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2007 r. do dnia 31 marca 2010 r.). Wnioskiem z dnia 9 września 2010 r., sprecyzowanym pismem z dnia 12 września 2012 r., P. K. zwrócił się do Prezydenta Miasta [...] o odebranie 115 pojazdów mechanicznych, 6 motocykli i 2 rowerów, które zostały usunięte z ulic miasta P. i znajdują się w jego pieczy oraz uregulowanie należności za parkowanie ww. pojazdów, zgodnie ze stosownymi uchwałami podejmowanymi w tym zakresie przez Radę Miasta [...], przy czym we wniosku nie określił wysokości swojego żądania, a jedynie przedstawił wykaz pojazdów usuniętych z dróg w latach 2001 - 2010, zabezpieczonych i nieodebranych, znajdujących się na parkingu przy ul. [...] w P. W dniu 13 sierpnia 2012 r. pełnomocnik P. K. ponownie wezwał Prezydenta Miasta [...] do wykonania obowiązków wynikających z ustawy - Prawo o ruchu drogowym i uregulowania kosztów dozoru w odniesieniu do 90 samochodów, 7 jednośladów i 1 naczepy, określając je na dzień 1 września 2012 r. na kwotę 921.509,00 zł. Należność ta została wyliczona przy zastosowaniu stawki za dobę parkowania w wysokości 5 zł i kosztów holowania każdego pojazdu w wysokości 100,00 zł. Z kolei w piśmie z dnia 12 września 2012 r. wnioskodawca wyjaśnił, że posiada ogółem 101 pojazdów, w tym 93 samochody, 7 jednośladów oraz 1 naczepę TIR-a i żądane wynagrodzenie za ich zholowanie i przechowywanie dotyczy tych pojazdów. W toku postępowania pismem z dnia 17 marca 2015 r. skarżący ostatecznie zażądał: