Wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 grudnia 2016 r., sygn. VII SA/Wa 81/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Tarnowska, , Sędzia WSA Jolanta Augustyniak - Pęczkowska, Sędzia WSA Joanna Gierak - Podsiadły (spr.), , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 8 grudnia 2016 r. sprawy ze skargi "[...]" Sp. z o.o. z siedzibą we [...] na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] października 2015 r. znak [...] w przedmiocie uzgodnienia pozwolenia na rozbiórkę oddala skargę

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi [...] Sp. z o.o. z siedzibą we [...] jest postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] października 2015 r., znak: [...].

Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] października 2015 r. Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, na podstawie art. 89 pkt 1 i art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (t. j. Dz. U. z 2014 r. poz. 1446 ze zm.), art. 39 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 1409 ze zm.) oraz art. 17 pkt 2, art. 138 § 1 pkt 2 w związku z art. 144 k.p.a., po rozpatrzeniu zażalenia [...] Sp. z o. o. z siedzibą we [...] na postanowienie [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] marca 2013 r. nr [...], sygn. [...], odmawiające uzgodnienia zamierzenia budowlanego polegającego na rozbiórce budynku mieszkalnego zlokalizowanego na działce nr [...],[...] obr. [...] przy ul. [...] we [...], utrzymał w mocy postanowienie organu I instancji w części odmowy uzgodnienia pozwolenia na rozbiórkę elewacji frontowej budynku mieszkalnego przy ul. [...] we [...] oraz uchylił postanowienie organu I instancji w pozostałej części i umorzył postępowanie organu I instancji w tej sprawie.

W uzasadnieniu postanowienia z dnia [...] października 2015 r. Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego podał, że postanowieniem z dnia [...] marca 2013 r. nr [...], sygn. [...],[...] Wojewódzki Konserwator Zabytków odmówił uzgodnienia pozwolenia na rozbiórkę budynku mieszkalnego zlokalizowanego na działce nr [...],[...] obr. [...] przy ul. [...] we [...]. W uzasadnieniu tego postanowienia organ I instancji wskazał, że obiekt przeznaczony do rozbiórki stanowi typowy przykład kamienicy czynszowej [...] z przełomu XIX i XX w., zaś jego elewacja frontowa utrzymana jest w stylistyce neorenesansu. Organ ten wskazał, iż wziął pod uwagę okoliczność dokonanych przekształceń w obrębie elewacji frontowej oraz stan techniczny obiektu, opisany w dokumentacji przedłożonej do uzgodnienia przez organ główny, stwierdzając, że przedmiotowy obiekt nie utracił całkowicie cech zabytkowych. Jednocześnie [...] Wojewódzki Konserwator Zabytków uznał, iż najważniejszym elementem ww. kamienicy jest zachowana w dobrym stanie elewacja frontowa i stwierdził, że rozbiórka pozostałej części budynku (która z racji złego stanu zachowania utraciła walory zabytkowe) byłaby dopuszczalna pod względem konserwatorskim.