Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 14 grudnia 2016 r., sygn. I SA/Sz 1109/16

1. Nie stanowi przepisu szczególnego, o jakim mowa w art. 163 K.p.a. przepis § 2 rozporządzenia zmieniającego stanowiący, iż „(…) kierownik biura powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa zmienia decyzję o przyznaniu tej pomocy w części dotyczącej premii zalesieniowej przez dokonanie zmiany wysokości tej premii (…)”, gdyż norma ta jako podustawowa nie wywiera, bo z uwagi na regułę lex specialis - nie może wywierać, skutku derogacyjnego w stosunku do przepisów ustawy PROW 2007-2013.

2. § 2 rozporządzenia zmieniającego nie może także stanowić podstawy samoistnej do zmiany decyzji bez współzastosowania art. 163 K.p.a., gdyż takiego rozwiązania nie przewiduje ustawa PROW 2007-2013, do której mają zastosowanie przepisy K.p.a. o ile sama ustawa nie wyłącza ich zastosowania. Innej, samoistnej podstawy do zmiany decyzji, niż ta, o której mowa w art. 155 K.p.a. czy w art. 21 ust. 5 ustawy PROW 2007-2013, ustawodawca nie przewidział.

3. Ustawodawca nie upoważnił, w żadnym miejscu przywoływanej ustawy, organu wykonawczego, do uregulowania na poziomie rozporządzenia instytucji zmiany decyzji ostatecznej, na mocy której strona nabyła prawo

4. Skoro Minister mógł w pierwotnym rozporządzeniu ustalić wysokość stawek, to mógł także je zróżnicować (miał upoważnienie do ich zróżnicowania).

5. Zadaniem rozporządzenia wykonawczego do ustawy nie jest modyfikacja jej treści ani jej poprawianie.

6. Sąd administracyjny nie jest związany aktami podustawowymi, takimi jak np. rozporządzenia i może w przypadku stwierdzenia ich niezgodności z normą hierarchicznie wyższą, normy rozporządzenia pominąć przy rozstrzyganiu.

7. § 2 rozporządzenia zmieniającego został wydany z przekroczeniem normy upoważniającej.

8. Art. 104 § 1 K.p.a. w związku z przepisem szczególnym prawa materialnego nie może stanowić podstawy prawnej zmiany decyzji ostatecznej na mocy której strona nabyła prawo. Kwestię tę ustawodawca bowiem uregulował w art. 163 K.p.a.