Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 22 grudnia 2016 r., sygn. II SA/Ol 1283/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Sędziowie Sędzia WSA Piotr Chybicki (spr.) Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Protokolant specjalista Karolina Hrymowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 grudnia 2016 r. sprawy ze skargi Parku na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie lokalizacji inwestycji celu publicznego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją Nr "[...]" z dnia "[...]" z upoważnienia Burmistrza "[...]" Naczelnik Wydziału Zagospodarowania Przestrzennego i Nieruchomości Urzędu Miasta w "[...]" (dalej jako Burmistrz, organ I instancji) ustalił, na wniosek Spółki reprezentowanej przez P. S., warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie obiektów infrastruktury technicznej, tj. energetycznych linii kablowych SN 15 kV i 0,4 kV oraz słupowej stacji transformatorowej na działkach nr "[...]" oraz na części działek o nr "[...]", obręb "[...]", gm. "[...]".

Samorządowe Kolegium Odwoławcze (dalej jako Kolegium), po rozpatrzeniu odwołania Parku Krajobrazowego (dalej jako PK, Park) umorzyło postępowanie odwoławcze. Podało, że działka objęta wnioskiem położona jest w granicach PK oraz Obszaru Natura 2000 - "Puszcza Piska"" kod 280008, jednakże z wypisów z ewidencji gruntów znajdujących się w aktach sprawy wynika, że PK w obrębie geodezyjnym "[...]" nie posiada nieruchomości i nie jest również użytkownikiem wieczystym nieruchomości usytuowanej w tymże obrębie geodezyjnym. W uzasadnieniu podano, że w myśl art. 127 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego legitymację do wniesienia odwołania ma strona, a więc podmiot, który spełnia przesłanki wynikające z art. 28 k.p.a. Wskazano, że przepis art. 28 Kodeksu postępowania administracyjnego wskazuje na przesłanki decydujące o legitymacji konkretnego podmiotu do działania w charakterze jego strony, jednak samodzielnie nie wystarczy do przypisania tego statusu jakiemukolwiek podmiotowi. Podano, że interes prawny ma charakter materialnoprawny, a zatem musi istnieć norma prawa materialnego, która przewiduje w określonym stanie faktycznym i w odniesieniu do konkretnego podmiotu możliwość wydania określonego aktu. Podniesiono, że zgodnie z orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego stronami postępowania administracyjnego w sprawie o ustalenie warunków zabudowy mogą być właściciele i użytkownicy wieczyści sąsiednich działek, a także - w zależności od okoliczności - także właściciele działek niesąsiadujących bezpośrednio z terenem planowanej inwestycji. O interesie prawnym tych osób przesądza bowiem zasięg oddziaływania danej inwestycji na nieruchomości sąsiednie oraz stopień jej uciążliwości dla tych nieruchomości. Podano przy tym, że za stronę - ze względu na okoliczności - może być uznana także osoba legitymująca się innym prawem do nieruchomości tj. ograniczonym prawem rzeczowym (służebnością), prawem obligacyjnym (dzierżawca) czy trwałym zarządem, a zatem nie można wykluczyć a priori innych - niż z prawa własności lub użytkowania wieczystego - uprawnionych z tytułu legitymowania się ograniczonymi prawami rzeczowymi, a także prawami obligacyjnymi, jeśli czyjeś zamierzenia inwestycyjne mogą wpływać na sferę uprawnień związanych z korzystaniem z nieruchomości. Kolegium podniosło przy tym, że Naczelny Sąd Administracyjny (postanowienie z dnia 13 lipca 2016 r., sygn. akt: II OSK 2292/15) nie dopatrzył się interesu prawnego Parku w art. 105 i 107 ustawy o ochronie przyrody, w których określono zadania dyrektora parku krajobrazowego. W związku z powyższym Kolegium uznało, iż odwołujący się nie legitymuje się interesem prawnym niezbędnym do uznania go za stronę w niniejszym postępowaniu, a posiada co najwyżej interes faktyczny i dlatego umorzyło postępowanie odwoławcze na podstawie art. 138 § 1 pkt 3 Kodeksu postępowania administracyjnego.