Wyrok WSA w Krakowie z dnia 30 grudnia 2016 r., sygn. III SA/Kr 1472/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Michna (spr.) Sędziowie WSA Renata Czeluśniak WSA Maria Zawadzka Protokolant Małgorzata Krasowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 grudnia 2016 r. sprawy ze skargi "A" Sp. z o.o. z siedzibą w K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia 17 marca 2014 r. nr [....] w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na urządzenie loterii promocyjnej oraz zatwierdzenia regulaminu tej loterii I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji; II. zasądza od Dyrektora Izby Celnej na rzecz strony skarżącej "A" Sp. z o.o. z siedzibą w K. kwotę 8 257 (osiem tysięcy dwieście pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] 2013 r. Dyrektor Izby Celnej odmówił A Sp. z o.o. z siedzibą w K (dalej: "Spółce") udzielenia zezwolenia na urządzenie loterii promocyjnej o nazwie "[...]" oraz zatwierdzenia regulaminu tej loterii.

Organ wskazał, że istota przedsięwzięcia, którego dotyczył wniosek o udzielenie zezwolenia, polegać miała na dokonywaniu zakupu gadżetów multimedialnych - tapet, dzwonków itp. w sklepiku internetowym Spółki, poprzez uiszczenie opłaty SMS-em, w drodze przelewu bankowego lub przekazem pocztowym na wskazany rachunek bankowy. Każdy zakup dokonany w okresie ustalonym w regulaminie miał być równoznaczny z przystąpieniem do loterii nagród rzeczowych i pieniężnych. Poinformowanie o wygranej miało nastąpić telefonicznie oraz listownie, a wydanie nagrody po ustaleniu tożsamości laureata w sposób opisany w regulaminie.

W ocenie organu, wydanie zezwolenia na urządzenie ww. loterii nie było możliwe z uwagi na brak spełnienia w sposób łączny podstawowych warunków, jakie składały się na istotę takiej loterii, określonych w art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych. (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 471 z późn. zm.). Głównym celem organizacji ww. loterii było bowiem przeprowadzenie gry jako takiej, a nie wypromowanie określonych produktów czy usług. Uczestnik gry wysyłając SMS-a, w ocenie organu, dokonywał przede wszystkim zgłoszenia udziału w grze, natomiast uzyskanie kodu dostępu umożlwiającego pobranie usługi multimedialnej było jedynie dodatkowym "bonusem". Zatem osoba zainteresowana nabyciem usługi multimedialnej jako takiej, w każdym przypadku jej nabycia - nierzadko wbrew swej woli - zgłaszałaby się do udziału w ww. loterii. Zdaniem organu, forma komunikacji uczestnika z organizatorem w postaci krótkich wiadomości tekstowych była charakterystyczna dla loterii audiotekstowej, jednakże w tym zakresie Spółka nie wnioskowała o udzielenie zezwolenia.