Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 15 listopada 2016 r., sygn. I SA/Wr 153/16

Podatek akcyzowy

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Henryka Łysikowska, Sędziowie sędzia WSA Dagmara Dominik-Ogińska (sprawozdawca), sędzia WSA Daria Gawlak-Nowakowska, Protokolant starszy specjalista Małgorzata Jakubiak, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 15 listopada 2016 r. sprawy ze skargi P. O. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...] grudnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za luty 2013 r. oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

1. Postępowanie podatkowe przed organami podatkowymi

1.1. Przedmiotem skargi jest decyzja Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...] grudnia 2015r. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w W. z dnia [...] września 2015r. nr [...] określająca P. O. (dalej: podatnik/ skarżący) zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym za luty 2013r. w kwocie 1.921.920 zł.

1.2. W wyniku przeprowadzonego postępowania podatkowego ustalono, że w okresie od lutego 2013r. do czerwca 2014r. podatnik dokonał zakupu 52.600 kg suszu tytoniowego od firmy A Spółka z o.o. i sprzedaży tej samej ilości suszu tytoniowego kontrahentom zagranicznym. W miesiącu lutym 2013r. podatnik sprzedał na rzecz kontrahenta niemieckiego - R. H. 4.400 kg suszu tytoniowego. Organ podatkowy pierwszej instancji w powołanej na wstępie decyzji uznał, że doszło do nieudokumentowanej sprzedaży suszu tytoniowego (bez oznaczenia znakami akcyzy) na terytorium kraju na rzecz podmiotów innych niż podmiot prowadzący skład podatkowy czy pośredniczący podmiot tytoniowy odwołując się do treści art. 2 ust. 1 pkt 1, pkt 8 i pkt 23b, art. 9b ust. 1 pkt 2, art. 11a pkt 2, art. 13 ust. 1, art. 14 ust. 1 i ust. 3, art. 16 ust. 1, ust. 3a i ust. 3b, art. 24a, art. 99a ust. 1, ust. 2, ust. 4 pkt 2, ust. 6 pkt 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym (tekst jedn. Dz. U. z 2011r., Nr 108, poz. 626 ze zm.; dalej: u.p.a.). Stwierdzono bowiem, że dokonane przez podatnika ww. transakcje nie stanowią dostaw wewnątrzwspólnotowych na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 8 u.p.a. albowiem w rzeczywistości nie miały one miejsca. Świadczą o tym następujące okoliczności: strona poza fakturami VAT nie przedstawiła dokumentów potwierdzających zrealizowanie dostaw wewnątrzwspólnotowych, tj. przemieszczenie wyrobów poza granice kraju; kontrahent niemiecki nie jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą pod adresem wskazanym na terenie Niemiec, ani też nie jest osobą zamieszkałą lub zameldowaną pod wskazanym w dokumentach handlowych adresem odbiorcy wyrobów; w dniu 1 września 2012r. został wykreślony z ewidencji meldunkowej z uwagi na nieznane miejsce pobytu; wszystkie transakcje dotyczące obrotu suszem tytoniowym zostały - według oświadczenia strony - przeprowadzone na terytorium kraju albowiem kontrahent odbierał od podatnika susz tytoniowy na terenie RP bezpośrednio z samochodu (użyczonego stronie przez osoby trzecie), np. na stacjach benzynowych, parkingach czy też w miejscu siedziby firmy (strona nie posiadała magazynów); płatność za wszystkie transakcje odbywała się w formie gotówkowej; wszystkie transakcje dotyczące obrotu suszem tytoniowym zostały - według oświadczenia strony - zrealizowane przy użyciu transportu odbiorcy (podmiotu, który nie prowadził działalności gospodarczej pod wskazanym adresem), zatem strona nie posiada listów przewozowych czy specyfikacji, potwierdzających wywóz towaru poza terytorium RP; brak możliwości przesłuchania kontrahenta, z uwagi na fakt braku wiedzy o miejscu zamieszkania czy prowadzenia działalności gospodarczej; podjęto też próbę przesłuchania ww. świadka na terytorium Polski, jednakże wysłana korespondencja (dwa wezwania) pod jedyny znany organowi podatkowemu adres na terenie Polski nie została podjęta przez świadka; sporne transakcje opodatkowano dla potrzeb VAT stawką 7 % lub 8%, nie zaś 0 % jak dla dostawy wewnątrzwspólnotowej, podatnik nie złożył też informacji podsumowujących. W konsekwencji określono zobowiązanie w podatku akcyzowym, stosując stawkę akcyzy przewidzianą w art. 99a ust. 4 pkt 2 i ust. 5 u.p.a. - 436,80 zł za każdy kilogram, w wysokości 1.921.920 zł.