Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 23 listopada 2016 r., sygn. I SA/Wr 1202/16

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Jadwiga Danuta Mróz, Sędziowie: sędzia WSA Dagmara Dominik- Ogińska ( sprawozdawca ), sędzia WSA Zbigniew Łoboda, , po rozpoznaniu w Wydziale I na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 23 listopada 2016 r. sprawy ze skargi A S.A. z/s w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. z dnia [...] lipca 2016 r., nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2009 r. oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

1. Postępowanie przed organami podatkowymi

1.1. Przedmiotem skargi jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. z dnia [...] lipca 2016r., nr [...], uchylająca w całości decyzję Burmistrza Gminy i Miasta W. z dnia [...] sierpnia 2012r., nr [...], i określająca A S.A. z/s w W. (dalej: strona, spółka, skarżąca) zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości za 2009r.

1.2. Jak wynika z akt sprawy, decyzją z dnia [...] sierpnia 2011r., nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze uchyliło w całości decyzję Burmistrza Gminy i Miasta W. z dnia [...] kwietnia 2011r. i określiło spółce zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości za 2009r. w kwocie 490.011 zł. Wyrokiem z dnia 14 grudnia 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 1510/11, WSA we Wrocławiu uchyliło decyzję organu odwoławczego z dnia [...] sierpnia 2011r. Decyzją z dnia [...] maja 2012r., nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze - z uwagi na naruszenia prawa procesowego - uchyliło w całości decyzję organu podatkowego pierwszej instancji i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia sprawy. Po ponownym przeprowadzeniu postępowania podatkowego Burmistrz Gminy i Miasta W. decyzją z dnia [...] sierpnia 2012r., nr [...], określił spółce zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości za 2009r. w kwocie 490.011 zł.

1.3. Decyzją z dnia [...] stycznia 2013 r., nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję organu podatkowego pierwszej instancji. Z uzasadnienia decyzji wynikało, że organ podatkowy drugiej instancji przyjął jako opodatkowane grunty - działki nr [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] - ujęte w ewidencji gruntów jako drogi (symbol dr), które zdaniem spółki podlegały zwolnieniu od podatku jako grunty zajęte pod pasy drogowe. Powołując się na dane z map geodezyjnych obrazujące położenie i przebieg tych gruntów, wynik przeprowadzonych przez organ podatkowy pierwszej instancji oględzin oraz przepis art. 2 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010r. Nr 95, poz. 613 ze zm.; dalej: u.p.o.l.) organ podatkowy drugiej instancji stwierdził, że zwolnieniem objęte są jedynie grunty zajęte pod pasy drogowe dróg publicznych, tj. dróg opisanych w art. 2 ustawy z 21 marca 1985r. o drogach publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007r. Nr 19, poz.115 ze zm., dalej: ustawa o drogach). Dalej powołując przepisy art. 1, art. 2 ust. 1, art. 2a ust. 1 i 2, art. 4, art. 7 i art. 8 ust. ustawy o drogach organ odwoławczy wyjaśnił, że drogi publiczne to drogi krajowe wojewódzkie, powiatowe i gminne. Status poszczególnych dróg zależy od podmiotu, który jest ich właścicielem. Przy czym zaliczenie do kategorii dróg gminnych następuje na podstawie uchwały rady gminy po zasięgnięciu opinii właściwego zarządu powiatu. Ustalenie istniejącego przebiegu dróg gminnych następuje w drodze uchwały rady gminy. Sporne grunty jakkolwiek ujęte w ewidencji gruntów jako drogi (dr), nie zostały mocą wymaganej uchwały rady gminy, zaliczone do kategorii dróg gminnych, ani do innej kategorii dróg publicznych.