Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 23 listopada 2016 r., sygn. I SA/Po 1437/16

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Włodzimierz Zygmont Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Nikodem (spr.) Sędzia WSA Karol Pawlicki Protokolant st. sekr. sąd. Agnieszka Ratajczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 listopada 2016r. sprawy ze skargi DS na interpretację indywidualną Ministra Finansów działającego przez organ upoważniony Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę

Uzasadnienie

W dniu [...] marca 2016 r., po uzupełnieniu w dniu [...] maja 2016r., D. S. złożyła wniosek do Ministra Finansów, działającego przez organ upoważniony - Dyrektora Izby Skarbowej w P., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

- opodatkowania zwrotu kosztów podróży z miejsca zamieszkania do siedziby sądu,

- opodatkowania zwrotu utraconego zarobku.

Przedstawiając stan faktyczny wnioskodawca wskazał, że został powołany na świadka w sprawie cywilnej toczącej się przed sądem rejonowym położonym w miejscowości innej niż jego miejsce zamieszkania. W związku z wezwaniem do obowiązkowego osobistego stawiennictwa w siedzibie sądu wnioskodawca zmuszony był ponieść koszty dojazdu do miejscowości, w której mieści się sąd. Oprócz tego, stawiennictwo w sądzie wiązało się z koniecznością opuszczenia jednego dnia pracy oraz utratą zarobku należnego za ten dzień.

W związku z poniesieniem kosztów obowiązkowego stawiennictwa w sądzie, na podstawie art. 85 ust. 1, art 86 ust. 1 oraz art. 92 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tj. Dz. U. z 2014 r. poz. 1025, ze zm. dalej u.o.k.s.), wnioskodawca złożył do sądu wniosek o zwrot kosztów podróży z miejsca zamieszkania do siedziby sądu oraz o zwrot zarobku utraconego z powodu stawiennictwa w sądzie. Po rozpoznaniu wniosku oraz załączonych do niego dokumentów sąd przyznał wnioskodawcy kwoty równe poniesionym kosztom przejazdu oraz utraconego zarobku. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, w związku z czym poniesione przez niego wydatki nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.