Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 6 października 2016 r., sygn. I SA/Sz 900/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Wojciechowska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Nadzieja Karczmarczyk-Gawęcka,, Sędzia WSA Ewa Wojtysiak, Protokolant starszy sekretarz sądowy Anna Kalisiak, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 6 października 2016 r. sprawy ze skargi M. M. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 14 kwietnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie zastosowania przepisów prawa podatkowego oddala skargę.

Uzasadnienie

W dniu 4 stycznia 2016 r. M.M. złożyła wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku wskazała następujący stan faktyczny:

W okresie od 29 grudnia 2014 r. do 15 stycznia 2015 r. P. S.A. uruchomiła Program Dobrowolnych Odejść, zwany dalej "PDO". Wniosek o przystąpienie do PDO miał prawo złożyć każdy pracownik zatrudniony na podstawie umowy o pracę w P. S.A., dalej "spółka". Skorzystanie z programu uzależnione było od zgody pracodawcy. Celem wprowadzenia przez spółkę PDO była restrukturyzacja zatrudnienia oraz wprowadzenie dodatkowych świadczeń dla pracowników rozwiązujących umowę o pracę w ramach PDO. Program nie wprowadzał w spółce zwolnień grupowych w rozumieniu ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U nr 90, poz. 844 ze zm.). Wnioskodawczyni, będąc pracownikiem spółki, celem skorzystania z wdrożonego programu złożyła stosowny wniosek, który został rozpatrzony pozytywnie przez pracodawcę. Wnioskodawczyni z dniem 31 stycznia 2015 r. rozwiązała ze spółką umowę o pracę w ramach PDO na mocy porozumienia stron z przyczyn niedotyczących pracownika. Na podstawie porozumienia w sprawie dobrowolnych odejść zawartego między pracodawcą a pracownikiem, wnioskodawczym otrzymała: odprawę pieniężną w wysokości 3-krotności wynagrodzenia w kwocie [...] zł oraz rekompensatę w wysokości 33-krotności wynagrodzenia w kwocie [...] zł. Rekompensata została wypłacona w dwóch ratach (pierwszą ratę wypłacono dnia 10 lutego 2015 r. w wysokości [...] zł, drugą ratę dnia 31 stycznia 2016 r. w wysokości [....] zł). Wysokość rekompensaty była uzależniona od rodzaju posiadanego przez pracownika na dzień 31 stycznia 2015 r. uprawnienia wynikającego z gwarancji zatrudniania przysługującego pracownikowi na podstawie § 3 Paktu Gwarancji Pracowniczych z dnia 2 września 2013 r. oraz § 4 pkt 5, 6, 7 Regulaminu PDO dla pracowników spółki z dnia 28 listopada 2014 r. Porozumienie w sprawie dobrowolnych odejść, o którym mowa we wniosku jest to porozumienie stron rozwiązujące umowę o pracę, zawarte w dniu 22 stycznia 2015 r. pomiędzy pracodawcą a pracownikiem (zwane dalej "porozumieniem"). W treści porozumienia strony zgodnie oświadczyły, że łącząca je umowa o pracę uległa rozwiązaniu na mocy porozumienia stron, tj. w trybie przewidzianym w art. 30 § 1 pkt 1 Kodeksu Pracy. Strony zgodnie potwierdziły, że rozwiązanie umowy o pracę w trybie porozumienia stron nastąpiło z przyczyn nieleżących po stronie pracownika. Porozumienie stanowi normatywne źródło prawa pracy, o którym mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks Pracy (Dz. U z 2014 r. poz. 1502 ze zm.). Porozumienie posługuje się pojęciami "odprawa" oraz "rekompensata". Wniosek z dnia 30 grudnia 2015 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy otrzymanej przez wnioskodawczynię rekompensaty, tak jak wskazano to w treści porozumienia. Porozumienie posługuje się pojęciem "rekompensata" na określenie otrzymanego przez wnioskodawczynię świadczenia, będącego przedmiotem wniosku.