Wyrok WSA w Lublinie z dnia 19 października 2016 r., sygn. I SA/Lu 250/16

Podatek dochodowy od osób prawnych; Interpretacje podatkowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Czajecka-Szpringer Sędziowie WSA Wiesława Achrymowicz (sprawozdawca) WSA Monika Kazubińska-Kręcisz Protokolant Referent stażysta Paweł Kobylarz po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 19 października 2016 r. sprawy ze skargi S. w L. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia [...] grudnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych I. uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną Ministra Finansów; II. zasądza od Ministra Finansów na rzecz S. z siedzibą w L. [...] zł ([...] złotych) z tytułu zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Mocą zaskarżonej interpretacji indywidualnej Minister Finansów (organ), reprezentowany przez Dyrektora Izby Skarbowej w K., ocenił, że nie jest prawidłowe stanowisko S. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w L. (spółka) w kwestii rozpoznania różnic kursowych na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych w przypadku zaciągnięcia pożyczek w obcej walucie, przewalutowania pożyczonych środków na polskie złote, a następnie ich spłaty ponownie w walucie obcej w wyniku kolejnego przewalutowania.

W uzasadnieniu powyższej interpretacji indywidualnej organ wyjaśnił, że spółka w swoim wniosku (po uzupełnieniach) przedstawiła stan faktyczny oraz przyszłe okoliczności, w których ma status polskiego rezydenta podatkowego. Podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Spółka ustala różnice kursowe zgodnie z art. 9b ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U.2014.851 ze zm. - u.p.d.o.p.). Głównym przedmiotem jej działalności jest produkcja oraz sprzedaż wyrobów spirytusowych. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą zaciągnęła pożyczki od zagranicznego podmiotu, należącego do grupy kapitałowej, w skład której wchodzi również spółka. Zgodnie z zawartymi umowami, wysokość pożyczek ustalono w euro. Część pożyczonych środków została jednak przekazana na rachunek spółki w dolarach amerykańskich. Z upływem czasu doszło do cesji wierzytelności, wynikających z umów pożyczek, na nowe podmioty, które weszły w prawa pożyczkodawcy. Nie dochodziło przy tym do zawierania nowych umów pożyczek. Spółka zdecydowała się następnie na dokonanie przewalutowania pożyczek na polskie złote. Przeliczenie kwot pożyczek nastąpiło według kursu uzgodnionego przez strony. Przewalutowanie nie spowodowało wygaśnięcia pierwotnie zawartych umów pożyczek, a jedynie zmianę waluty pożyczonych środków. W następstwie umowy przewidują obecnie spłatę pożyczek w polskich złotych. Na moment przewalutowania spółka nie rozpoznała różnic kursowych. W dalszej kolejności, na życzenie pożyczkodawcy, spółka dokonała i w przyszłości możliwe jest, że dokona spłaty rat pożyczek w równowartości waluty obcej, tj. w euro. W związku z powyższym spółka pytała czy w przypadku spłaty pożyczek (udzielonych w walucie obcej) dokonanej w walucie obcej, zobowiązana jest do rozpoznania różnic kursowych (dodatnich bądź ujemnych) w kwocie różnicy między wartością pożyczek w walucie obcej w dniu ich otrzymania, przeliczoną na polskie złote odpowiednio według przepisów u.p.d.o.p. a wartością pożyczek w dniu ich spłaty w walucie obcej, przeliczoną także zgodnie z przepisami ww. ustawy podatkowej. Zdaniem spółki, w przypadku spłaty pożyczek, udzielonych w walucie obcej, dokonanej również w walucie obcej ma ona obowiązek rozpoznać różnice kursowe dodatnie bądź ujemne, jako różnice między wartością pożyczek w walucie obcej w dniu ich otrzymania, przeliczoną na polskie złote zgodnie z u.p.d.o.p. a wartością pożyczek w dniu ich spłaty w walucie obcej, przeliczoną na polskie złote także stosownie do przepisów omawianej ustawy podatkowej. W ocenie spółki, prezentowane przez nią stanowisko wynika z treści art. 15a ust. 1, ust. 2 pkt 5, ust. 3 pkt 5, ust. 4, ust. 7 u.p.d.o.p. Z treści powyższych przepisów wynika bowiem, że różnice kursowe, mające wpływ na podstawę opodatkowania, mogą powstać w dacie spłaty pożyczki w przypadku, gdy spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki: a) została ona otrzymana w walucie obcej; b) spłacana jest również w walucie obcej; c) wartość pożyczki w walucie obcej w dniu jej otrzymania jest wyższa bądź niższa od wartości tej pożyczki w dniu jej spłaty przy przeliczeniu według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni (a gdy nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień); d) następuje uregulowanie zobowiązania. Skoro więc spółka otrzymała pożyczki w walucie obcej (euro i dolary amerykańskie), będzie dokonywać spłaty w walucie obcej (euro), a wartość pożyczek w polskich złotych ustalona na dzień ich otrzymania oraz na dzień ich spłaty w walucie obcej, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni (bądź kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień) może się różnić, powinna ona rozpoznać różnice kursowe, o których stanowi art. 15a u.p.d.o.p. Okoliczności, że pożyczki zostały zaciągnięte w euro, ale przekazane spółce w dolarach amerykańskich, jak również przewalutowanie pożyczonych środków z euro na polskie złote nie mają znaczenia dla powyższych wniosków, skoro nie doszło do zaciągnięcia nowych pożyczek w walucie krajowej, a pożyczki spółka będzie spłacała w euro, w wyniku kolejnych uzgodnień między stronami tych umów.