Wyrok WSA w Krakowie z dnia 18 października 2016 r., sygn. III SA/Kr 668/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Kazimierz Bandarzewski Sędziowie WSA Renata Czeluśniak (spr.) WSA Hanna Knysiak-Sudyka Protokolant Małgorzata Krasowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 października 2016 r. sprawy ze skargi A Sp. z o.o. z siedzibą w K na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 19 listopada 2015 r. nr [....] w przedmiocie kary pieniężnej skargę oddala.

Uzasadnienie

Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego decyzją z dnia [...] 2015 r. znak: [...] działając na podstawie art. 92a ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2013 r. poz. 1414 ze zm.) - dalej "u.t.d." oraz zgodnie z ustaleniami protokołu kontroli nr [...] z dnia [...] 2015 r. nałożył na A Sp. z o.o. w K - dalej skarżącą, karę pieniężną w wysokości 8000 złotych.

W dniu 20 kwietnia 2015 r. w K na os. T został poddany kontroli samochód osobowy marki OPEL o numerze rejestracyjnym [...]. Kontrolowanym pojazdem kierował P. D., który okazał do kontroli licencję nr [...] uprawniającą przedsiębiorcę A sp. z o.o. w K do wykonywania transportu drogowego taksówką na obszarze gminy Z wydaną przez Wójta Gminy Z. W trakcie kontroli przesłuchano kierowcę w charakterze świadka, przeprowadzono oględziny pojazdu oraz sporządzono dokumentację fotograficzną pojazdu, z której wynika, iż kontrolowany samochód wyposażony i oznakowany był jako taksówka. Przebieg i wyniki kontroli utrwalono protokołem nr [...].

Wobec powyższego Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego wszczął postępowanie administracyjne z urzędu, które zakończyło się wydaniem ww. decyzji z dnia [...] 2015 r. nakładającej na skarżącą spółkę karę pieniężną w wysokości 8000 zł za popełnienie naruszenia z lp.1.1. załącznika nr 3 do ustawy o transporcie drogowym.

W odwołaniu skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości, przeprowadzenie dowodu z przesłuchania kierowcy P. D. w charakterze świadka oraz przeprowadzenie rozprawy administracyjnej w sprawie bądź ewentualnie o jej uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji z uwagi na liczne naruszenia przepisów postępowania, tj. art. 7, 8, 77, 78, 79, 80 i 81 k.p.a., które miały istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy. Strona twierdzi, że decyzję należy uchylić, gdyż organ nie przychylił się do wniosków strony złożonych w toku postępowania, a ich przeprowadzenie było obowiązkiem organu. Strona uważa, że naruszono jej prawo do czynnego udziału w postępowaniu, a ponadto wskazała, że brak pozostawienia organowi swobody w zakresie miarkowania sankcji karnej budzi poważne wątpliwości natury konstytucyjnej.