Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 14 września 2016 r., sygn. II SA/Go 434/16

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Staniszewska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Adam Jutrzenka-Trzebiatowski Sędzia WSA Aleksandra Wieczorek Protokolant st. sekr. sąd. Elżbieta Dzięcielewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 września 2016 r. sprawy ze skargi Gospodarstwa Rolnego [...] spółki jawnej na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego na rok 2013 oddala skargę.

Uzasadnienie

W dniu 13 maja 2013 r. do Biura Powiatowego ARiMR (dalej jako BP ARiMR) wpłynął wniosek spółki Gospodarstwo M sp. jawna (dalej jako Gospodarstwo) o przyznanie płatności na rok 2013. Wnioskodawczyni zadeklarowała do jednolitej płatności obszarowej (JPO) działki rolne o łącznej powierzchni 108,28 ha, do uzupełniającej płatności obszarowej do grupy upraw podstawowych (UPO) działki o łącznej powierzchni 102,55 ha.

W dniu 15 maja 2013 r. złożona została do organu korekta wniosku, a następnie w dniach 31 maja, 15 lipca i 24 października 2013 r. oraz 30 kwietnia 2014 r. zmiana do wniosku.

W dniu 11 stycznia 2013 r. do Oddziału Regionalnego ARiMR przekazano akt oskarżenia przeciwko S.M., który wpłynął do Sądu Okręgowego Wydział Karny w sprawie sygn. akt [...]. Protokoły z zeznań świadków i oskarżonych zgromadzone w postępowaniu prokuratorskim oraz sądowym pod sygn. akt [...], na mocy postanowienia z dnia [...] lipca 2014 r. zostały włączone przez organ do akt sprawy administracyjnej.

Decyzją z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...] Kierownik Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa odmówił Gospodarstwu M sp. jawna przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego.

W wyniku analizy dokumentacji przekazanej przez Prokuratora Okręgowego Kierownik ustalił, iż M.W. będący właścicielem ponad tysiąca hektarów gruntów rolnych wspólnie z innymi osobami w tym m.in. z S.M., reprezentującą Gospodarstwo M doprowadził Skarb Państwa do niekorzystnego rozporządzenia mieniem otrzymując nienależne dotacje do posiadanych przez siebie gruntów. Prowadząc od kilkunastu lat działalność rolniczą M.W. zatrudniał pracowników do prac biurowych i innych prac zleconych przez niego, między innymi do prac rolnych. Część osób, które znajdowały się w stosunku zależności służbowej od M.W., powiązanych z nim rodzinnie lub towarzysko nabywała dla pozoru ziemię, które w rzeczywistości pozostawały we władaniu M.W.. Zakup ziemi odbywał się na polecenie i za pieniądze M.W. w celu uzyskania przez niego pełnych dopłat unijnych, omijając w ten sposób ograniczenia wynikające z degresywności płatności z tytułu wspierania gospodarowania na obszarach górskich i innych obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania, płatności z tytułu realizacji przedsięwzięć rolnośrodowiskowych i poprawy dobrostanu zwierząt (PROW 2004-2006), płatności z tytułu płatności rolnośrodowiskowej PROW (2007- 2013). O pozorności nabycia gruntów rolnych, jedynie w celu uzyskania maksymalnej stawki dotacji, świadczyło zabezpieczenie prawa do gruntu "ukrytego" właściciela w postaci weksla wystawionego przez takiego nabywcę na rzecz M.W.. Część osób za namową M.W. podpisała z nim fikcyjne umowy dzierżawy ziemi. W rzeczywistości cała ziemia była użytkowana przez M.W. za pomocą osób otrzymujących za to wynagrodzenie. Z jego polecenia fikcyjni właściciele i dzierżawcy składali wnioski o dotacje do ARiMR, ale kwoty płatności przyznane w ramach złożonych wniosków do ARiMR były przekazywane M.W.. Ustalono, że w ten sposób uzyskały nienależne dotacje m.in. S.M.. M.W. inicjował składanie wniosków o przyznanie płatności do ARiMR przez m.in. S.M., a później współdziałał w celu uzyskania wszystkich tych płatności w maksymalnych stawkach. Służyć temu miał podział jego gruntów rolnych pomiędzy fikcyjnych posiadaczy, aby powierzchnia działek zgłaszanych przez każdą z tych osób nie przekraczała 50 hektarów, co uprawniało do uzyskania dopłat w maksymalnej wysokości. Powyższe ustalenia poparte są dowodami w postaci wyjaśnień samych podejrzanych oraz zeznań świadków, którzy byli zatrudnieni i poznali funkcjonowanie wyżej opisanego mechanizmu.