Wyrok WSA w Warszawie z dnia 12 sierpnia 2016 r., sygn. II SA/Wa 235/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Kania, Sędziowie WSA Ewa Grochowska-Jung, Ewa Kwiecińska (spr.), Protokolant specjalista Sylwia Mikuła, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 sierpnia 2016 r. sprawy ze skargi A.J. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] grudnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] grudnia 2015 r. nr [...] Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia [...] października 2015 r. nr [...] odmawiającą A. J. renty z tytułu niezdolności do pracy w drodze wyjątku.

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że przyznanie świadczenia na podstawie art. 83 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. j. Dz. U. z 2015 r., poz. 748 ze zm.) jest możliwe, jeżeli wnioskodawca łącznie spełnił następujące warunki:

← jest lub był osobą ubezpieczoną lub jest członkiem rodziny pozostałym po ubezpieczonym, nie spełnia warunków ustawowych do uzyskania świadczeń wskutek szczególnych okoliczności,

← nie może podjąć pracy ze względu na całkowitą niezdolność do pracy lub wiek,

← nie ma niezbędnych środków utrzymania.

Przyznanie świadczenia w drodze wyjątku wymaga spełnienia wszystkich warunków określonych w wyżej cytowanym art. 83 ustawy emerytalnej. Niespełnienie nawet jednego z nich wyklucza możliwość przyznania świadczenia w drodze wyjątku. W świetle art. 83 ww. ustawy tylko udowodnione szczególne okoliczności, które spowodowały brak wymaganego okresu ubezpieczenia, połączonego z należytym opłacaniem składek, mogą stanowić podstawę do przyznania świadczenia w drodze wyjątku. Po ponownej analizie zebranego materiału organ nie stwierdził istnienia przesłanki szczególnych okoliczności, na skutek których wnioskodawca nie nabył uprawnień do świadczenia w trybie zwykłym.