Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 26 lipca 2016 r., sygn. I SA/Wr 272/16

1. Organy podatkowe nir mogą nakładać na podatników obowiązków wywodzonych z wyciągniętej z kontekstu tezy wyroku TS,skonstruowanej na gruncie specyficznych okoliczności sprawy bułgarskiej i odmienych przepisów krajowych dotyczących fikcyjnych transakcji, które to obowiązki zostały określone w sposób odmienny niż w prawie polskim - w granicach przydzielonego państwu uprawnienia z mocy art 186 dyrektywy 112;

2. Za chybiony należy także uznać zabieg interpretacyjny wskazujący na konieczność zastosowania w drodze analogii przepisów art. 91 ust. 7 i 7b ustawy o VAT. Po pierwsze, dlatego, że źródło takiego postępowania stanowi kontynuacje wadliwego rozumowania, że organ podatkowy może zastosować bezpośrednio wyrok TS z pominięciem obowiązujących przepisów krajowych na niekorzyść podatnika. Po drugie, zastosowana konstrukcja tzw. analogia legis nie jest dopuszczalna na niekorzyść podatnika.

Teza urzędowa

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Dagmara Dominik-Ogińska (sprawozdawca), Sędziowie sędzia NSA Henryka Łysikowska, sędzia WSA Katarzyna Radom, Protokolant starszy specjalista Katarzyna Motyl, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 26 lipca 2016 r. sprawy ze skargi A sp. z o.o. z/s we W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] grudnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za III i IV kwartał 2013 r. oraz I kwartał 2014 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej we W. na rzecz strony skarżącej kwotę 5.117 (słownie: pięć tysięcy sto siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego

Uzasadnienie

1. Postępowanie przed organami podatkowymi.

1.1. Przedmiotem skargi jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej we W. (dalej: organ odwoławczy) z dnia [...] grudnia 2015r. nr [...] uchylająca w części dotyczącej określenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za I kw. 2014r. decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego W. z dnia 14 lipca 2015r. nr [...] określającą A sp. z o.o. (dalej: spółka/ skarżąca) zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług (dalej: VAT) za III kw. 2013r. w wysokości 5.118 zł; za IV kw. w wysokości 33.388 zł oraz nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy za I kw. 2014r. w wysokości 231.402 zł i określającą ww. nadwyżkę za I kw. 2014r. w wysokości 243.556 zł. Zaś w pozostałej części, w odniesieniu do VAT za III kw. i IV kw. 2013r. utrzymał w mocy decyzję organu podatkowego pierwszej instancji.