Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 17 czerwca 2016 r., sygn. I SA/Wr 288/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Katarzyna Radom Sędziowie: Sędzia NSA Henryka Łysikowska Sędzia WSA Marta Semiczek (sprawozdawca) Protokolant: starszy asystent sędziego Katarzyna Gierczak po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 17 czerwca 2016 r. przy udziale sprawy ze skargi J. M. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego za styczeń 2013 oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Celnej we W. utrzymał w mocy orzeczenie Naczelnika Urzędu Celnego w Wa. z [...] 2015 r. określające skarżącemu J. M. kwotę zobowiązania w podatku akcyzowym za styczeń 2013 r.

Jak wynikało z akt sprawy skarżący w badanym okresie rozliczeniowym prowadził działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej oleju napędowego na "A" w Wb. W toku przeprowadzonej u niego kontroli podatkowej ujawniono, że był on w posiadaniu oleju napędowego znajdującego się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, od którego nie odprowadzono należnego podatku. Dotyczyło to zakupu towarów udokumentowanych fakturami wystawionymi przez firmę "B" Sp. z o.o. z/s we W. (dalej: spółka). Dalsze czynności dowodowe wykazały, że transakcje z tym podmiotem nie dokumentują rzeczywistości. Jednocześnie organ podatkowy dokonał weryfikacji dokumentacji źródłowej skarżącego oraz bilansu obrotu olejem napędowym wykazując, że był on w posiadaniu paliwa w ilościach wykazanych w dokumentach zakupu od tej firmy. W związku z tym organ podatkowy wywiódł, że skarżący dokonał sprzedaży oleju niewiadomego pochodzenia, a udokumentowanego fakturami VAT wystawionymi przez spółkę. Ustalenie te legły u podstaw wydania powołanej na wstępie decyzji określającej skarżącemu zobowiązanie w podatku akcyzowym w tym dokumentowanego fakturami wystawionymi przez spółkę.

Rozpoznając sprawę w postępowaniu odwoławczym Dyrektor Izby Celnej utrzymał w mocy orzeczenie organu I instancji. W uzasadnieniu wskazał na art. 2 pkt 1, art. 8 ust. 2 pkt 4, art. 10 ust. 10, art. 13 ust. 1, art. 88 ust. 1 i art. 89 ust. 1 pkt 14 ustawy z 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.), dalej powoływana jako u.p.a. Wywodził, że oleje napędowe podlegają opodatkowaniu jako wyroby akcyzowe, zaś opodatkowaniu podlega nabycie i posiadanie takich wyrobów, od których nie zapłacono akcyzy w należnej wysokości, a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony. Obowiązek podatkowy powstaje w z chwilą nabycia lub wejścia w posiadanie takich wyrobów, a podatnikami są osoby (fizyczne, prawne) lub jednostki nie posiadające osobowości prawnej, które dokonują czynności podlegających opodatkowaniu, w tym nabywające i posiadające wyroby znajdujące się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli nie został od nich zapłacony podatek w należnej wysokości. Stawka podatku wynosi 1.822,00 zł/1000 l. Dalej organ odwoławczy wskazał na przeprowadzone czynności kontrole, które wykazały, że faktury pochodzące od spółki nie dokumentują rzeczywistości. Dalsze czynności ujawniły, że skarżący dysponował i dokonał sprzedaży paliwa w ilościach wykazanych w fakturach wystawionych przez spółkę, co dowodzi, że sprzedał on paliwo niewiadomego pochodzenia, od którego nie zapłacono podatku akcyzowego. W konsekwencji, zgodnie z powołanymi przepisami ciąży na nim obowiązek podatkowy, co implikuje wydanie decyzji określającej wysokość należnego podatku. Uzasadniając nierzetelność opisanych transakcji organ podatkowy wskazał, że spółka nie prowadziła w tym czasie działalności gospodarczej. Z poczynionych ustaleń wynikało, że od listopada 2009 r. spółka nie składała deklaracji VAT - 7 oraz deklaracji CIT -8. Z postanowienia Sądu Rejonowego dla W. [...] z [...] 2011 r. wynikało, że od [...] lipca 2011 r. w spółce został ustanowiony kurator w osobie E. M., co ujawniono w Krajowym Rejestrze Sądowym. Poza wskazaniem na miejsce siedziby - W. w Krajowym Rejestrze Sądowym nie odnotowano innych danych. Kurator oświadczył, że w 2013 r. spółka nie prowadziła jakiejkolwiek działalności gospodarczej, nie składała deklaracji podatkowych i nie sprzedawała paliw płynnych. Ujawniono wyrok Sądu Rejonowego w L. z [...] 2006 r. na mocy, którego spółka została zobowiązana do wydania na rzecz innego podmiotu nieruchomości zabudowanej m.in. stacją paliw. W piśmie z 21 października 2009 r. kierowanym do Sądu Apelacyjnego w Wc. ówczesny prezes spółki Z. M. (zmarły [...] grudnia 2009 r.) wyjaśniał, że spółka nie prowadzi już żadnej działalności operacyjnej, nie posiada nieruchomości, na której znajduje się stacja paliw. Pozyskano także zeznania wspólników spółki - D. R., M. S., J. T., D. M., które wyjaśniły, że spółka od 2010 r. nie prowadzi działalności, jest w niej ustanowiony kurator, nie potwierdziły też współpracy spółki ze skarżącym. Organ podatkowy wskazał tez na zeznania E. F., która w spółce była odpowiedzialna za wystawianie faktur, a której podpis widniał na dokumentach otrzymanych przez skarżącego. Zeznała ona, że była zatrudniona w spółce wyłącznie w latach 2004 - 2007 na umowę o pracę, od 2007 r była zatrudniona w innej spółce, w związku z tym nie ma wiedzy o działalności spółki w 2013 r. Świadek stwierdziła, że na okazanych jej dokumentach (fakturach sprzedaży paliwa na rzecz skarżącego mających pochodzić od spółki) nie widnieją jej podpisy - zostały one sfałszowane, w czasie zatrudnienia w spółce w 2007 r. miała podobną pieczątkę. Organ podatkowy stwierdził, że opisane fakty dowodzą, że faktury wystawione przez spółkę ma rzecz skarżącego nie dokumentują rzeczywistości. Jednocześnie przeprowadzone czynności nie dały podstaw do zakwestionowania sprzedaży przez skarżącego paliwa w ilościach wykazanych w fakturach. W konsekwencji organ podatkowy uznał, że nierzetelne faktury zakupu służyły wyłącznie uwiarygodnieniu obrotu paliwami niewiadomego pochodzenia, a zatem skarżący był zobowiązany do zapłaty podatku akcyzowego od paliwa wykazanego w spornych fakturach.