Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 czerwca 2016 r., sygn. II SA/Wa 114/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Anna Mierzejewska Sędzia WSA - Iwona Maciejuk Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras (spraw.) Protokolant specjalista - Wiesława Jesiotr po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 czerwca 2016 r. sprawy ze skargi M.L. na decyzję Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia [...] października 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy - uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymana nią w mocy decyzję z dnia [...] sierpnia 2015 r. -

Uzasadnienie

[...] M. L. rozkazem personalnym Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...], na podstawie art. 45 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 49 ust. 2 pkt 1 ustawy o Straży Granicznej, z dniem [...] lutego 2013 r. został zwolniony ze służby w Straży Granicznej i w związku z powyższym wypłacono mu odprawę w wysokości 39.909,00 zł, ekwiwalent za niewykorzystane przed zwolnieniem ze służby urlopy wypoczynkowe za lata 2011 - 2013 i dodatkowe za lata 2012 - 2013 w łącznej wysokości 24.388,90 zł oraz nagrodę roczną za rok 2013 w wysokości 960.77 zł.

Wnioskiem z dnia [...] lipca 2015 r. skarżący wystąpił do Komendanta Głównego Straży Granicznej o wypłacenie ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy w wymiarze 19 dni za 2009 r., 30 dni za 2010 r. oraz 54 nadgodziny wypracowane po 2005 r. wraz z ustawowymi odsetkami, zaś w uzasadnieniu powołał się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 23 lutego 2010 r. sygn. akt K 1/08.

Komendant Główny Straży Granicznej decyzją z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...], działając na podstawie art. 118 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (tekst jedn. Dz. U. z 2014 r. poz. 1402 ze zm.), odmówił skarżącemu M. L. wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy w wymiarze 49 dni za lata 2009 i 2010 oraz 54 nadgodziny wypracowane po 2005 r. W uzasadnieniu - powołując się na opisany powyżej stan faktyczny - podał, że w dacie zwolnienia skarżącego ze służby przepis art. 118 ust. 1 pkt 2 ustawy o Straży Granicznej stanowił, że funkcjonariusz zwolniony ze służby na podstawie art. 45 ust. 1 pkt 1 i 2, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 12 oraz ust. 3 otrzymuje ekwiwalent pieniężny za niewykorzystane przed zwolnieniem ze służby urlopy wypoczynkowe lub urlopy dodatkowe oraz ekwiwalent za niewykorzystany czas wolny od służby udzielany na podstawie art. 37 ust. 3, nie więcej jednak niż za ostatnie 3 lata i poza sporem pozostaje, że skarżącemu wypłacono wszystkie świadczenia przewidziane w tym przepisie. Natomiast z dniem 5 grudnia 2013 r. weszła w życie ustawa z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy o Policji oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 1351), w której art. 2 znowelizował m. in. dotychczasowe brzmienie art. 118 ust. 1 pkt 2 ustawy o Straży Granicznej ograniczające do trzech lat wypłatę ekwiwalentu za niewykorzystane przed zwolnieniem ze służby urlopy wypoczynkowe lub urlopy dodatkowe. Jednakże ustawa nowelizująca nie zawiera przepisu przejściowego, który by określał sposób traktowania okresów niewykorzystanych urlopów do których funkcjonariusz nabył prawo przed dniem jej wejścia w życie. Jednocześnie z uzasadnienia projektu tej ustawy (druk senacki nr 387 z dnia 15 marca 2012 r.) wynika, że obradujące wspólnie komisje senackie Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji, Komisja Rodziny i Polityki Społecznej i Komisja Ustawodawcza, wprowadziły do projektu jedną poprawkę polegającą na skreśleniu przepisu art. 10 przewidującego retroaktywne działanie nowego prawa. Komisje przychyliły się też do poglądu, że przyznanie prawa do ekwiwalentu z mocą wsteczną rodziłoby poważne konsekwencje dla finansów publicznych. Skoro zatem skarżący nie nabył prawa do wnioskowanego ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystane przed zwolnieniem ze służby urlopy wypoczynkowe i dodatkowe oraz ekwiwalentu za niewykorzystany czas wolny od służby pod rządami starych przepisów, to do końca czynności związanych z realizacją zgłoszonego roszczenia jest poddany działaniu starych przepisów. Zatem należało przyznać pierwszeństwo zasadzie dalszego działania przepisów dotychczasowych, bowiem nie można pominąć intencji prawodawcy przy stanowieniu ustawy z dnia 27 września 2013 r., zaś odsetki mają charakter cywilnoprawny.