Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 29 czerwca 2016 r., sygn. I SA/Ol 244/16

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Renata Kantecka (sprawozdawca) Sędziowie sędzia WSA Ryszard Maliszewski sędzia WSA Wojciech Czajkowski Protokolant sekretarz sądowy Jolanta Piasecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 czerwca 2016r. sprawy ze skarg K. T. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]", nr "[...]", nr "[...]", nr "[...]" w przedmiocie podatku od towarów i usług za 2011r., 2012r. oraz za miesiące od stycznia do sierpnia 2013r. oddala skargi

Uzasadnienie

I SA/Ol 244/16

Uzasadnienie

Zaskarżonymi trzema decyzjami z dnia "[...]" Dyrektor Izby Skarbowej po rozpatrzeniu odwołań K. T. (zwanego także: "stroną", "skarżącym") utrzymał w mocy decyzje Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia "[...]" określające zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2011 r. - 2013 r. oraz kwoty do zwrotu na rachunek bankowy strony, w wysokościach wskazanych w sentencjach decyzji odwoławczych.

Z akt spraw oraz motywów zaskarżonych decyzji wynika następujący stan spraw. W toku postępowania kontrolnego Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej (dalej także jako "organ kontroli skarbowej", "organ I instancji") stwierdził, że strona w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pod nazwą Firma Handlowo-Usługowa "A." K. T., polegającej na świadczeniu usług w zakresie transportu drogowego w okresie od stycznia 2011 r. do sierpnia 2013 r. dokonywała zakupów paliwa (oleju napędowego), udokumentowanych 194 fakturami VAT, na których jako wystawcy widniały firmy:

- P.B.H. B. K. S.,

- P.H.U.T. C. Sp. z o.o.,

- D. Sp. z o.o.

Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego odnośnie ww. firm - informacji uzyskanych z właściwych dla ww. podmiotów organów podatkowych, prokuratury, a także innych informacji, organ I instancji ustalił, że strona nie mogła dokonać zakupów od ww. podmiotów. Ponadto stwierdził, że strona nie działała zgodnie z zasadami "zachowania należytej staranności" obowiązującymi w transakcjach handlowych i miała świadomość uczestnictwa w oszustwie podatkowym. W związku z powyższym organ I instancji uznał, iż strona odliczając podatek naliczony z zakwestionowanych faktur, naruszyła art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), dalej w skrócie "ustawa o VAT" i tym samym, w okresie od stycznia 2011 r. do sierpnia 2013 r., zawyżyła podatek naliczony w łącznej wysokości 995.401 zł.