Wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 maja 2016 r., sygn. III SA/Wa 1488/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Marta Waksmundzka-Karasińska (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Długosz-Szyjko, sędzia WSA Piotr Przybysz, Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Kalinowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi B. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2011 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] marca 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w W. utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w G. z [...] listopada 2014 r. określającą skarżącej - B. S.A. zobowiązanie podatkowe

w podatku dochodowym od osób prawnych za 2011 r. w wysokości 6.302.270 zł.

Z akt sprawy wynika, że zgodnie z aktem notarialnym z [...] listopada 2011 r., skarżąca, jako jedyny udziałowiec B. Sp. z o.o. podwyższyła kapitał zakładowy tej spółki, obejmując udziały w wysokości 19.320.000,00 zł, tj. po cenie odpowiadającej ich wartości nominalnej. Jak zapisano w ww. akcie notarialnym, na pokrycie nowoobjętych udziałów skarżąca wniosła wkład niepieniężny w postaci Działu [...] (zwanego dalej także: "Działem [...]"), stanowiący, zdaniem skarżącej, zorganizowaną część przedsiębiorstwa (Z.) B. S.A.

W związku ze stwierdzonymi w tym zakresie nieprawidłowościami Dyrektor UKS decyzją z [...] listopada 2014 r. określił skarżącej zobowiązanie podatkowe

w podatku dochodowym od osób prawnych za 2011 r.

Od powyższej decyzji skarżąca wniosła odwołanie zarzucając naruszenie przepisów art. 4a pkt 2 i 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2011 r., nr 74, poz. 397, dalej - "u.p.d.o.p."), poprzez ich błędną interpretację oraz art. 12 ust. 1 pkt 7 i ust. 1b pkt 2, art. 15 ust. 1j pkt 1 i pkt 3 u.p.d.o.p. i art. 193 § 2 i § 4 Ordynacji podatkowej, poprzez ich zastosowanie w odniesieniu do stanu faktycznego. Ponadto, zaskarżonej decyzji zarzucono naruszenie przepisów art. 121 § 1 i art. 122 Ordynacji podatkowej.