Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 25 maja 2016 r., sygn. I SA/Po 87/16

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Karol Pawlicki Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Bejgerowska Sędzia WSA Dominik Mączyński (spr.) Protokolant ref. staż. Natalia Puchalska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 maja 2016 r. sprawy ze skargi [...] sp. z o.o. Oddział w [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2007 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Burmistrz X., decyzją z dnia [...] lutego 2013 r., nr [...], odmówił W. sp. z o.o. Oddział [...] w P. (dalej zwanej spółką lub skarżącą) stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2007 r. w kwocie [...] zł.

Uzasadniając rozstrzygnięcie organ podatkowy I instancji wyjaśnił, że spółka wystąpiła z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata 2007 - 2012 przedkładając jednocześnie skorygowane deklaracje na podatek od nieruchomości. Wyjaśniono, że wydana w stosunku do skarżącej została decyzja z dnia [...] lutego 2013 r., którą określono spółce wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2007 r., na kwotę [...] zł. Burmistrz X. wyjaśnił również, że skarżąca we wniosku o stwierdzenie nadpłaty wskazała, że błędnie opodatkowano podatkiem od nieruchomości, jako budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej obiekty niebędące w istocie obiektami budowlanymi. W ocenie spółki nie stanowią obiektów budowlanych kontenerowe stacje redukcyjno-pomiarowe, punkty pomiarowe, punkty redukcyjno-pomiarowe oraz urządzenia techniczne i pomiarowe. Obiektami budowlanymi są jedynie fundamenty pod tymi urządzeniami. W ocenie skarżącej budowlami są należące do niej ogrodzenia, drogi i place, oświetlenie oraz fundamenty pod kontenerami nawanialni i kotłowni.

Odnosząc się do argumentacji skarżącej organ podatkowy I instancji wyjaśnił, że w jego ocenie budowlą jest całość techniczno-użytkowa wraz z instalacjami i urządzeniami. Również podnoszona przez spółkę kwestia wyróżnienia fundamentów w projekcie budowlanym stacji jako odrębnych części stacji czy też podział w Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) na część budowlaną i niebudowlaną fundamentów i urządzeń technicznych nie może mieć wpływu na treść rozstrzygnięcia. Stwierdzono przy tym, że powołane przez spółkę rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych stosuje się w statystyce, ewidencji i dokumentacji oraz rachunkowości, a także w urzędowych rejestrach i systemach informacyjnych administracji publicznej, co oznacza, że zapisy tego aktu nie mogą przesądzać o uznaniu danego obiektu za obiekt budowlany czy urządzenie budowlane w rozumieniu prawa budowlanego, a tym samym decydować o jego opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Powołując się na orzecznictwo organ podatkowy I instancji stwierdził, że opodatkowaniu podlegają wszystkie urządzenia, z których składa się stacja gazu wraz z instalacjami, gdyż stanowią one całość techniczno-użytkową w związku z czym należy uznać je za budowlę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.