Wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 kwietnia 2016 r., sygn. II SA/Wa 1550/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Lipiński (spr.), Sędziowie WSA Andrzej Góraj, Janusz Walawski, Protokolant specjalista Bogumiła Kobierska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi M. S. na decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z dnia [...] czerwca 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy nadania stopnia doktora habilitowanego 1. uchyla zaskarżoną decyzję 2. zasądza od Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów na rzecz M. S. kwotę 457 zł (słownie: czterysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Centralna Komisja do spraw Stopni i Tytułów decyzja z dnia [...] czerwca 2015 r., na podstawie art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. nr 65, poz. 595, ze zm.), utrzymała w mocy uchwałę Rady Wydziału Polonistyki Uniwersytetu [...] z dnia [...] czerwca 2013 r. odmawiającą nadania stopnia doktora habilitowanego dr. M.S.

W uzasadnieniu decyzji wskazano, iż uchwała została podjęta po wysłuchaniu opinii recenzentów Centralnej Komisji w glosowaniu tajnym (wynik głosowania: za uchyleniem uchwały - 4 głosy, przeciw - 33 głosy, wstrzymujących się - 4 głosy).

Centralna Komisja uznała, iż Rada Wydziału miała formalne i merytoryczne kompetencje do przeprowadzenia przewodu habilitacyjnego, a w jego ramach do podjęcia zaskarżonej uchwały i działała w sposób zgodny z obowiązującymi przepisami.

Centralna Komisja uznała, iż dorobek kandydata do stopnia naukowego doktora habilitowanego jest niewystarczający. Nie spełnia on wymogów ustawowych pod względem metodologicznym i historyczno-literackim, a także ilościowym. Habilitant nie wniósł zastrzeżeń formalnych do procedury. Ma on natomiast prawo nie zgadzać się z merytorycznymi, a krytycznymi opiniami jego dorobku naukowego, ale w tym przewodzie były dwie recenzje pozytywne i dwie negatywne, a przez niego ocenione jako stronnicze. Z dyskusji Komisji wynika, że większość jej członków zgodziła się z opiniami negatywnymi, tymczasem podkreślały one w słabe strony jego książki habilitacyjnej i pozostałego dorobku. Część artykułów habilitant powtarza w niewielkiej książeczce habilitacyjnej pt. "[...]", zaś pozostałe artykuły nie układają się w spójną całość. Jako autor jest nieobecny w czeskich pracach bohemistycznych, zaś wydanie tomiku poezji nie ma naukowego charakteru. Dorobek jest zatem niewielki. Habilitant przypisał sobie zasługi na rzecz Instytutu [...] w W., czego jednak nie potwierdził jego dyrektor.