Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 19 kwietnia 2016 r., sygn. I SA/Ol 189/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Jolanta Strumiłło Sędzia WSA Ryszard Maliszewski Sędzia WSA Wojciech Czajkowski (sprawozdawca) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 19 kwietnia 2016 r., w trybie uproszczonym, sprawy ze skargi A. K. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia "[...]" Dyrektor Izby Skarbowej, po rozpatrzeniu zażalenia A.K., utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia "[...]", którym nadano rygor natychmiastowej wykonalności decyzji nieostatecznej z dnia "[...]", określającej zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2009 r. w kwocie 175.369 zł.

W podstawie materialnoprawnej wydanego rozstrzygnięcia Dyrektor Izby Skarbowej powołał art. 239b § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.), podnosząc, że nadanie decyzji nieostatecznej rygoru natychmiastowej wykonalności związane jest ze spełnieniem łącznie co najmniej dwóch przesłanek, tj. jednej z czterech określonych w art. 239b § 1 ustawy, a także po uprawdopodobnieniu przez organ, że zobowiązanie wynikające z decyzji nie zostanie wykonane. Uprawdopodobnienie wystąpienia danej okoliczności oznacza konieczność uczynienia prawdopodobnym przez organ podatkowy, iż między sytuacją majątkową zobowiązanego do zapłacenia określonej kwoty, a brakiem możliwości wyegzekwowania istnieje związek przyczynowy, który według zasad logicznego rozumowania wskazuje na bezskuteczność egzekucji, gdy będzie ona przeprowadzona w terminie późniejszym.

Wskazując na powyższe organ odwoławczy podniósł, że w toku postępowania podatkowego ustalono, iż małżonkowie A. i J.K. uzyskali w 2009 r. przychód w łącznej kwocie 1.191.020 zł (po 595.510 zł na każdego z podatników), ze sprzedaży 18 działek gruntu. Ze względu na profesjonalność zaangażowania, konsekwencję w działaniu, powtarzalność kolejnych podejmowanych działań, przyporządkowane zasadzie racjonalnego gospodarowania i uczestnictwo w obrocie gospodarczym, uznano, iż sprzedaży tej dokonywano w ramach działalności gospodarczej, a przychody z tego tytułu należy zaliczyć do źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.