Postanowienie WSA w Gliwicach z dnia 13 kwietnia 2016 r., sygn. I SA/Gl 63/15

Prawo pomocy

Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach Piotr Łukasik po rozpoznaniu w dniu 13 kwietnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A S.A. w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [....] r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2003 r. w kwestii wniosku strony skarżącej o przyznanie prawa pomocy p o s t a n a w i a odmówić przyznania prawa pomocy.

Uzasadnienie

Wnosząc skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 25 stycznia 2016 r., pełnomocnik skarżącej Spółki, będący radcą prawnym, wniósł między innymi o przyznanie jej prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych. Wniosek ów zawarty został na urzędowym formularzu z dnia 8 kwietnia 2016 r. W tych ramach pełnomocnik podkreślił, że Spółka nie dysponuje środkami pozwalającymi na poniesienie kosztów sądowych bez narażenia się na utratę płynności finansowej, gdyż ponosi stratę z działalności gospodarczej, która za ostatni rok obrotowy wyniosła 1.005.941.812,80 zł, potwierdzającą brak środków na spłatę zobowiązań. W tym kontekście zaznaczył, iż wartość zobowiązań krótkoterminowych, według bilansu za 2014 r. zamykająca się kwotą 5.251.096.337,40 zł, jest wielokrotnie wyższa od środków znajdujących się na jej rachunków bankowym w wysokości 127.889.993,99 zł, obejmujących również środki Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych i Funduszu Likwidacji Zakładu Górniczego. W konsekwencji Spółka musi koncentrować się na bieżącej spłacie tych zobowiązań, a przede wszystkim na wypłacie wynagrodzeń, na co miesięcznie przeciętnie przeznacza kwotę 262.300.000,00 zł. Zdaniem pełnomocnika Spółka nie może być stawiana przed wyborem, czy posiadane środki przeznaczyć na te cele, czy na koszty sądowe, a przyznanie pierwszeństwa tym ostatnim w opisanym stanie rzeczy oznaczałoby ograniczenie konstytucyjnego prawa do sądu. Skądinąd środki te są mniejsze od ciążących na Spółce zobowiązań publicznoprawnych, które również powinny być traktowane priorytetowo.