Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 marca 2016 r., sygn. II SA/Wa 1690/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Andrzej Góraj Sędzia WSA - Danuta Kania Sędzia WSA - Iwona Maciejuk (sprawozdawca) Protokolant - specjalista Elwira Sipak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 marca 2016 r. sprawy ze skargi T. S. na decyzję Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania stypendium za wybitne osiągnięcia na rok akademicki 2013/2014 oddala skargę

Uzasadnienie

W dniu [...] października 2013 r. Rektor Uniwersytetu [...] przedstawił wniosek zaopiniowany przez Radę Wydziału [...] o przyznanie T. S. stypendium Ministra za wybitne osiągnięcia na rok akademicki 2013/2014. Rektor uzasadnił wniosek studenta wysoką średnią ocen oraz osiągnięciami naukowymi.

Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego decyzją z dnia [...] grudnia 2013 r.

nr [...] odmówił przyznania T. S. studentowi V roku studiów jednolitych studiów magisterskich Uniwersytetu [...], stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za wybitne osiągnięcia na rok akademicki 2013/2014.

W dniu [...] stycznia 2014 r. do Ministra wpłynął wniosek studenta z dnia

[...] stycznia 2014 r. o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego decyzją z dnia [...] marca 2014 r.

nr [...] utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] grudnia 2013 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi T. S. na decyzję Ministra z dnia [...] marca 2014 r. wyrokiem z dnia 2 marca 2015 r. sygn. akt II SA/Wa 989/14, w punkcie 1 uchylił zaskarżoną decyzję. W punkcie

2 stwierdził, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości, w punkcie 3 zasądził od organu na rzecz skarżącego kwotę 200 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że największą wadą zaskarżonej decyzji jest to, iż w ogóle nie odniesiono się w niej do zarzutów stawianych przez stronę we wniosku o ponowne rozparzenie sprawy, a dotyczących przyznania punktów za publikację naukową pt. "[...]" oraz za działalność badawczą mimo, że za te osiągnięcia otrzymał 4 i 3 punkty w ocenie dokonanej w roku akademickim 2012/2013. Sąd stwierdził, że zaskarżona decyzja została uzasadniona w sposób wyjątkowo ogólnikowy i niespełniający wymogów art. 107 § 1 i 3 k.p.a. Brak prawidłowego uzasadnienia uniemożliwia ustalenie, czy organ nie przekroczył granic przyznanego mu zakresu uznania administracyjnego. Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd nakazał organowi wnikliwie przeanalizować materiał dowodowy w sprawie oraz poddać weryfikacji punktację osiągnięć skarżącego zgłoszonych we wniosku. Uzasadniając podjęte w sprawie rozstrzygnięcie, organ obowiązany był wziąć pod uwagę wskazania Sądu, w szczególności odniesieść się do zarzutów strony przedstawionych we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy.