Wyrok WSA w Łodzi z dnia 2 marca 2016 r., sygn. I SA/Łd 185/15

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Bogusław Klimowicz Sędziowie Sędzia NSA Teresa Porczyńska Sędzia NSA Paweł Janicki (spr.) Protokolant Asystent sędziego Marta Aftowicz-Korlińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 marca 2016 r. sprawy ze skargi A Spółki z o. o. z siedzibą w Ł. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] roku nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2008 rok oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] r. Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. z [...] r., określającą A spółce z o.o. w Ł. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za 2008 r.

W decyzji organu pierwszej instancji stwierdzono, że spółka otrzymała przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r., nr 54, poz. 654 ze zm.), dalej jako u.p.d.o.p., na łączną kwotę 250 360 zł, tytułem faktur VAT wystawionych przez A na rzecz B spółki z o.o. oraz Przedsiębiorstwa Badawczo-Wdrożeniowego C spółki z o.o., który został ujęty w zeznaniu CIT-8. Jednocześnie organ uznał, że spółka zawyżyła koszty uzyskania przychodów o łączną kwotę 833 439, 20 zł, przez zaliczenie do nich faktur VAT wystawionych przez D spółkę z o.o. na rzecz A, dokumentujących czynności, które faktycznie nie zostały wykonane.

W odwołaniu spółka zarzuciła naruszenie: art. 121, art. 122, art. 123, art. 125, art. 130 § 1 pkt 5, art. 169, art. 180, art. 187 § 1, art. 190 § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz art. 191 o.p., w związku z art. 31 ustawy o kontroli skarbowej, a także art. 234 o.p., polegające m.in. na

- nieprzeprowadzeniu przez organ kontroli wszystkich dowodów, w szczególności dowodów z zeznań świadków na okoliczność świadczenia usług przez firmy E i D oraz zaniechanie przeprowadzenia konfrontacji G. K. i W. D., zaś brak przeprowadzenia tych dowodów, skutkował pozbawieniem strony możliwości czynnego uczestnictwa w postępowaniu i możliwości podważenia zeznań W. D., w zakresie w jakim zeznania te mogły dotyczyć spółki A, a także współpracy spółki A z innymi firmami, co do których organ kontroli zanegował fakt istnienia współpracy i wystawienia z tego tytułu faktur VAT;