Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 8 marca 2016 r., sygn. I SA/Gd 1867/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marek Kraus, Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń (spr.), Sędzia NSA Ewa Kwarcińska, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Marzena Cybulska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 16 lutego 2016 r. sprawy ze skargi ,,A" Sp. z o.o. z siedzibą w G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 28 września 2015 r. nr [....] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od września do listopada 2011r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 28 września 2015. Dyrektor Izby Skarbowej, po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez A Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, zwanej dalej Spółką, utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego (dalej: Naczelnik US) z dnia 30 lipca 2014 r. określającą stronie w podatku od towarów i usług nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy za miesiąc wrzesień 2011 r. w kwocie 2.612.641 zł, określającą zobowiązanie podatkowe za miesiąc października 2011 r. w kwocie 374.904 zł i za listopad 2011 r. w kwocie 388.596 zł oraz odmawiającą stwierdzenia i zwrotu nadpłaty podatku od towarów i usług za ww. okresy rozliczeniowe w kwotach odpowiednio 133.420 zł, 142.815 zł, 185.373 zł.

Podstawą rozstrzygnięcia był następujący stan faktyczny:

W dniu 25 marca 2013 r. Spółka wystąpiła do Naczelnika US z wnioskami o zwrot nadpłaty w podatku od towarów i usług. Jednocześnie na podstawie art. 74 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) Spółka złożyła skorygowane deklaracje VAT-7 za okresy od grudnia 2010 r. do lutego 2013 r.

Jako podstawę żądania zwrotu nadpłaty Spółka wskazała fakt, iż opodatkowywała stawką podstawową podatku VAT usługi ubezpieczenia przedmiotów leasingu refakturowane przez Spółkę na jej kontrahentów. Spółka stosowała się do powszechnie obowiązującej wykładni prezentowanej przez organy podatkowe oraz sądy administracyjne, potwierdzonej uchwałą siedmiu sędziów NSA z dnia 8 listopada 2010 r. o sygn. I FPS 3/10, zgodnie z którą co do zasady usługi ubezpieczenia przedmiotów leasingu stanowią element usługi leasingu opodatkowanej stawką podstawową podatku VAT. W dniu 17 stycznia 2013 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) wydał wyrok w sprawie BGŻ Leasing o sygn. C- 224/11, w którym stwierdził, iż usługi ubezpieczenia przedmiotów leasingu i usługi leasingu, co do zasady są usługami odrębnymi dla potrzeb podatku VAT. W konsekwencji powyższego wyroku należy uznać, że opodatkowanie usługi ubezpieczenia przedmiotu leasingu stawką podstawową podatku VAT, jako elementu zasadniczej usługi leasingu, jest niezgodne z prawem wspólnotowym.