Wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 lutego 2016 r., sygn. III SA/Wa 470/15

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Małgorzata Długosz-Szyjko, Sędziowie sędzia WSA Bożena Dziełak (sprawozdawca), sędzia WSA Waldemar Śledzik, Protokolant p.o. referenta stażysty Michał Strzałkowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 lutego 2016 r. sprawy ze skargi M. Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz M. Z. kwotę 2.000 zł (słownie: dwa tysiące złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z [...] maja 2014 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. ("Dyrektor UKS") określił Skarżącemu - M. Z., zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 r. w kwocie 107.887 zł oraz odsetki za zwłokę od zaniżonych zaliczek na ten podatek za poszczególne miesiące od stycznia do grudnia 2011 r. w łącznej kwocie 10.377 zł.

Skarżący, pod firmą "S.", na terenie kraju i za granicą prowadził działalność gospodarczą w zakresie skupu i sprzedaży bydła rzeźnego oraz sprzedaży mięsa (ćwierci wołowych).

W oparciu o informacje uzyskane z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa ("ARiMR") i od zakładów mięsnych ustalono, że Skarżący prawidłowo zaewidencjonował faktury VAT sprzedaży. Analiza dokumentów dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów wykazała, że prawidłowo ewidencjonował również przychody z tytułu tych dostaw.

Zdaniem Dyrektora UKS, Skarżący o 530.897,27 zł zawyżył koszty uzyskania przychodów, uwzględniając w nich wydatki na zakup bydła rzeźnego wynikające z faktur VAT RR oraz faktur VAT, które w rzeczywistości nie dokumentowały nabycia zwierząt. Skutkowało to zaniżeniem podatku dochodowego i zaliczek na ten podatek.

Wśród posiadanych przez Skarżącego faktur VAT RR stwierdzono faktury, w których jako dostawców zwierząt wskazano osoby nieżyjące w dacie wystawienia faktur (osoby te nie figurowały także jako dostawcy bydła do stad Skarżącego w wykazie ARiMR) oraz osoby, które w dacie wystawienia faktur nie prowadziły gospodarstw rolnych (odpowiednio 8 i 15 faktur). Faktury VAT RR, niepotwierdzające zakupów bydła, nie spełniały przy tym wymogów określonych w art. 116 ust. 1-6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) - dalej: "u.p.t.u.". Dyrektor UKS powołał się przy tym na dokumenty uzyskane od rolników oraz ich oświadczenia, iż nie dokonali sprzedaży.