Wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 lutego 2016 r., sygn. I SA/Wa 2003/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Miernik (spr.) Sędziowie: WSA Elżbieta Sobielarska WSA Anna Wesołowska Protokolant referent Joanna Kicińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 lutego 2016 r. sprawy ze skargi A. S. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] października 2015 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania oddala skargę.

Uzasadnienie

Minister Skarbu Państwa decyzją z [...] października 2015 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z [...] lipca 2015 r. nr [...] umarzającą postępowanie w sprawie z wniosku A. S. o potwierdzenie prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej majątku [...] położonego w powiecie [...], woj. [...].

Decyzja wydana została w następującym stanie faktycznym i prawnym:

A. S. wnioskiem z 31 grudnia 2008 r. wystąpił do Wojewody [...] o potwierdzenie prawa do rekompensaty za mienie pozostawione przez O. S. poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

Wojewoda [...] pismem z 29 października 2010 r. wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia złożonego wniosku o dokumenty wymienione w art. 6 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 169, poz. 1418 ze zm.), w terminie 6 miesięcy od doręczenia wezwania. Organ pouczył jednocześnie, że w przypadku niezłożenia ww. dokumentów orzeczenie w sprawie wydane zostanie na podstawie dotychczas zgromadzonego materiału dowodowego.

Pismami z 15 lutego 2012 r. i 11 maja 2012 r. organ poinformował wnioskodawcę o możliwości zapoznania się z materiałem dowodowym zebranym w sprawie i prawie do zgłaszania żądań.

A. S. pismem z 26 maja 2012 r. wystąpił do organu z wnioskiem o zawieszenie przedmiotowego postępowania na podstawie art. 98 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), powoływanej dalej jako "K.p.a.", wskazując, że zebranie wszystkich dokumentów niezbędnych do wydania decyzji w sprawie było dotychczas niemożliwe.