Wyrok WSA w Opolu z dnia 24 lutego 2016 r., sygn. I SA/Op 6/16

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Wójcik (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Bogusz Sędzia WSA Marzena Łozowska Protokolant Starszy inspektor sądowy Iwona Bergiel po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 lutego 2016 r. sprawy ze skargi A Spółki z o.o. w [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Opolu z dnia 26 marca 2013 r., nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od gier za styczeń 2010 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w Opolu z dnia 7 stycznia 2013 r., nr [...] i umarza postępowanie administracyjne, II. zasądza od Dyrektora Izby Celnej w Opolu na rzecz strony skarżącej kwotę 3.053,00 zł (słownie: trzy tysiące pięćdziesiąt trzy 00/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

A spółka z o.o. z siedzibą w [...] (dalej określana jako: skarżąca, Spółka, strona) wnioskiem złożonym w Urzędzie Celnym w Opolu w dniu 31 października 2012 r. wraz z korektą deklaracji zwróciła się o zwrot, ewentualnie stwierdzenie nadpłaty w podatku od gier hazardowych za okres od stycznia 2010 r. do kwietnia 2012 r. (art. 74 pkt 1, art. 75 § 2 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 29 sierpnia 1998 r. - Ordynacja podatkowa, Dz. U. z 2012 r., poz. 649 ze zm. - dalej jako O.p.).

W deklaracji tego podatku złożonej za wskazany miesiąc skarżąca wykazała (i zapłaciła) podatek należny do zapłaty w wysokości 34.000 zł, natomiast w złożonej korekcie skorygowała należny podatek do kwoty 12.246 zł, przez co określona we wniosku nadpłata wyniosła 21.754 zł.

W uzasadnieniu wniosku skarżąca wskazała na błędne wyliczenie w złożonych deklaracjach podatku do zapłaty w wysokości wynikającej z art. 139 ust. 1 ustawy z dnia 19.11.2009 r. o grach hazardowych (DZ.U. Nr 201, poz. 1540 z późn. zm), dalej zwanej "u.g.h.", zamiast w wysokości wynikającej z art. 45a ust. 1 ustawy z dnia 29.07.1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. Nr 68 poz. 341, ze zm.) dalej: "u.g.z.w.", oraz na to, że ww. ustawa o grach hazardowych obowiązująca w krajowym porządku prawnym od dnia 1.01.2010 r. została wprowadzona z naruszeniem przepisów wspólnotowych, a zatem jej przepisy, w tym art. 139 ust. 1 u.g.h., nie mogą zostać wobec niej uznane za skuteczne i nie mogą być podstawą nałożenia na nią obowiązków. W tym zakresie powołała się na Dyrektywę 98/34/WE z dnia 22.06.1998 r. ustanawiającą procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz. U. UE L 204 s.37 - dalej określana jako Dyrektywa 98/34/WE) oraz na wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z dnia 19 lipca 2012 r. w sprawach połączonych C-213/11, C-214/11 i C-217/11, który w jej opinii wskazuje, że ww. ustawa o grach hazardowych zawiera przepisy techniczne w rozumieniu art. 1 pkt 11 Dyrektywy 98/34/WE, a zatem jej projekt winien być objęty procedurą notyfikacji. Niezastosowanie tej procedury skutkuje tym, że będący podstawą obliczenia podatku art. 139 ust. 1 u.g.h., jako przepis techniczny, nie może mieć zastosowania wobec jednostek (czyli skarżącej), a podatek uiszczony na jego podstawie jest podatkiem nienależnym co najmniej w części przewyższającej wysokość podatku od gier obliczonego według zasad obowiązujących przed wejściem w życie u.g.h. W ocenie skarżącej przepis mający charakter normy prawa podatkowego nie może być z góry wyłączony jako mający charakter przepisu technicznego. Zasadnicze znaczenie przy analizie przepisu winny odgrywać skutki, jakie niesie dana regulacja, nie zaś jej formalne nazewnictwo czy funkcja w danym systemie prawa.