Wyrok WSA w Kielcach z dnia 11 lutego 2016 r., sygn. II SA/Ke 1052/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Kuza, Sędziowie Sędzia WSA Dorota Chobian, Sędzia WSA Sylwester Miziołek (spr.), Protokolant Starszy sekretarz sądowy Urszula Opara, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 lutego 2016r. sprawy ze skargi A. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] w przedmiocie uznania świadczeń z funduszu alimentacyjnego za nienależnie pobrane oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze uchyliło decyzję wydaną w dniu [...] z upoważnienia Prezydenta Miasta [...] w przedmiocie uznania za świadczenie nienależnie pobrane świadczenia z funduszu alimentacyjnego przyznanego decyzją z dnia 18 października 2013r. w wysokości 500 zł miesięcznie, a pobranego przez A. K. w łącznej wysokości 2.500 zł za okres 1 grudnia 2013 r. do 30 kwietnia 2014 r. i w to miejsce orzekło o uznaniu, że w/w świadczenie z funduszu alimentacyjnego pobrane przez A. K. za okres od 1 stycznia 2014 r. do 30 kwietnia 2014 r. jest świadczeniem nienależnie pobranym. Powyższe decyzje zapadły w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

Decyzją z dnia [...] zostało przyznane świadczenie z funduszu alimentacyjnego na rzecz A. K. w kwocie 500 zł miesięcznie na okres od 1 października 2013 r. do 30 września 2014 r. W okresie realizacji tego świadczenia organ I instancji uzyskał informację, że postanowieniem Sądu Rejonowego Wydział I Cywilny z dnia 12 lutego 2009r., sygn. Akt I Co 30/09, rozstrzygnięty został zbieg egzekucji sądowej i administracyjnej prowadzonej przeciwko dłużnikowi P. K. w ten sposób, że do dalszego łącznego prowadzenia egzekucji wyznaczony został Naczelnik Urzędu Skarbowego . W związku z tym akta postępowania egzekucyjnego Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym zostały przekazane postanowieniem z dnia 23 sierpnia 2012r. Naczelnikowi Urzędu Skarbowego , a komornik ten zaprzestał prowadzenia postępowania egzekucyjnego wobec P. K. Następnie w piśmie z dnia 7 lipca 2014r. Naczelnik Urzędu Skarbowego poinformował organ I instancji, że postępowanie egzekucyjne wobec P. K. prowadzone było w okresie od 11 października 2012 r. do 23 listopada 2013r., kiedy zostało umorzone. W związku z takimi ustaleniami organ II instancji przytoczył treść art. 2 pkt 7 lit. a ustawy z dnia 7 września 2007r. o pomocy osobom uprawniony do alimentów (Dz. U. z 2012 r., poz. 1228 ze zm.), zgodnie z którym za nienależnie pobrane świadczenie należy rozumieć świadczenia z funduszu alimentacyjnego wypłacone mimo zaistnienia okoliczności powodujących ustanie albo wstrzymanie wypłaty świadczenia w całości lub w części. Następnie organ wywiódł, że postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 23 listopada 2013 r. o umorzeniu postępowania egzekucyjnego prowadzonego wobec P. K. wskazując, że dotyczy alimentów dla A. K., jednoznacznie dowodzi, że od dnia podjęcia tego postanowienia postępowanie egzekucyjne nie toczyło się. Dlatego od listopada 2013r. A. K., na rzecz której były egzekwowane alimenty od P. K., nie mogła być traktowana jako osoba uprawniona w rozumieniu art. 2 pkt 11 ustawy, bowiem skoro egzekucja nie była prowadzona, to nie mogła być uznawana za bezskuteczną, tj. taką, w wyniku której w okresie ostatnich dwóch miesięcy nie wyegzekwowano pełnej należności. Kolegium zauważyło również, że skoro w trakcie realizacji decyzji z dnia18 października 2013r. A. K. przestała spełniać wymagania niezbędne do przyznania i pobierania świadczeń z funduszu alimentacyjnego, to organ I instancji zasadnie decyzją z dnia 10 lipca 2014r. uchylił własną decyzję o przyznaniu świadczenia z funduszu alimentacyjnego. Umorzenie postępowania miało bowiem wpływ na prawo do świadczeń z funduszu alimentacyjnego przyznanych decyzją z dnia [...]. Organ odwoławczy wyjaśnił też, że w dacie rozpatrywania odwołania A. K. od tej ostatniej decyzji, nie funkcjonowała już w obrocie prawnym decyzja z dnia 18 października 2013r. przyznająca świadczenie z funduszu alimentacyjnego na jej rzecz, bowiem upłynął termin, na jaki przyznano świadczenia, tj. do 30 września 2014r. W konsekwencji rozpatrując odwołanie od decyzji z dnia [...]. Kolegium uchyliło tę decyzję i umorzyło postępowanie przed tym organem. W konkluzji organ II instancji stwierdził, że spełniona została w sprawie przesłanka z art. 2 pkt 7 lit. a ustawy, gdyż ziściły się okoliczności, które powodują ustanie lub wstrzymanie wypłaty świadczenia z funduszu alimentacyjnego w całości lub w części. Z uwagi natomiast na fakt, że Barbara K. - dorosły domownik wspólnie zamieszkująca z Anną K. - odbiór postanowienia o umorzeniu postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego pokwitowała w dniu 3 grudnia 2013 r. (co oznacza, że wiedzę o umorzeniu tego postępowania uzyskała dopiero w grudniu 2013r.), organ odwoławczy uznał pobrane przez nią świadczenie alimentacyjne za nienależnie pobrane od miesiąca następnego, tj. od 1 stycznia 2014r. Dlatego decyzja organu I instancji podlegała uchyleniu, a w jej miejsce organ II instancji na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 kpa orzekł o uznaniu za nienależnie pobrane świadczenia z funduszu alimentacyjnego w łącznej kwocie 2.000 zł za okres od 1 stycznia 2014r. do 30 kwietnia 2014r.