Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 14 stycznia 2016 r., sygn. II SA/Ol 864/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Lipiński (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska Sędzia WSA Hanna Raszkowska Protokolant Specjalista Małgorzata Krajewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 stycznia 2016 r. sprawy ze skargi spółki A na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie kary z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji; II. zasądza od Dyrektora Izby Celnej na rzecz skarżącej Spółki kwotę 1.957 zł (słownie: jeden tysiąc dziewięćset pięćdziesiąt siedem złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia "[...]", Dyrektor Izby Celnej (dalej też: organ II instancji lub organ odwoławczy), na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2015 r. poz. 613), zwanej dalej: "O.p.", utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego z dnia "[...]", którą organ I instancji działając na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2 ustawy z 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (tekst jednolity Dz. U. z 2015r. poz. 612), dalej: "u.g.h.", wymierzył spółce A zwana dalej dalej "Skarżącą", karę pieniężną w wysokości 48.000 zł z tytułu urządzania gier na automatach: A, B i C poza kasynem gry, tj. na stacji paliw A w A.

W uzasadnieniu organ odwoławczy stwierdził, że warunki urządzania i zasady prowadzenia działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych i gier na automatach określa ustawa z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, przytaczając regulacje tej ustawy zawarte w art. 3, art. 6 ust. 1, art.7, art. 89, art. 90.

Dyrektor Izby Celnej wskazał, że zgodnie z art. 7 u.g.h. urządzanie gry oznacza układanie systemu gry, organizowanie jej, określenie wygranych, udostępnienie sprzętu, lokalu, a więc pojęcie to obejmuje także m.in. kwestie posiadania i udostępniania sprzętu do gier, zarządzania nimi oraz wykorzystywania określonego oprogramowania. Zatem każdy, kto spełnia powyższe kryteria jest urządzającym grę hazardową, w rozumieniu art. 89 ust. 1 u.g.h., bez względu na formę prawną (osoba fizyczna, osoba prawna) i podlegać będzie karze z art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h., gdy miejscem urządzenia gry nie będzie kasyno gry. Organ II instancji wskazał, że skarżąca nigdy nie uzyskała, a tym samym, nie posiadała, zezwolenia na urządzanie i prowadzenie działalności w formie kasyna gry i w zakresie gier na automatach o niskich wygranych, a przedmiotowe automaty nie zostały zarejestrowane.