Postanowienie WSA w Poznaniu z dnia 11 grudnia 2015 r., sygn. I SA/Po 2000/15

Wstrzymanie wykonania aktu

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Wolna-Kubicka po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A w G o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi A w G na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automatach poza kasynem gry postanawia: wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

Skarżąca A w G, reprezentowana przez pełnomocnika, pismem z dnia [...] wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na wskazaną w sentencji decyzję Dyrektora Izby Celnej. W skardze zamieściła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji przez Dyrektora Izby Celnej. W przypadku nieuwzględnienia tego wniosku przez organ wniosła o wstrzymanie wykonania decyzji przez Wojewódzki Sąd Administracyjny. W uzasadnieniu wniosku powołała się na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz trudnych lub wręcz niemożliwych do odwrócenia skutków, jakie może spowodować wykonanie zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu wskazała, że jej sytuacja finansowa nie jest stabilna i nawet stosunkowo "nieznaczna" kara finansowa, może prowadzić do zachwiania jej kondycji w stopniu utrudniającym lub nawet uniemożliwiającym dalsze prowadzenie gospodarczej aktywności. Skarżąca podała, że prowadzone są wobec niej dwa postępowania w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automatach poza kasynem gry. W niniejszej sprawie nałożono na nią karę w wysokości [...], w drugiej sprawie również w wysokości [...]. Skarżąca podała, że zbiorcza ilość i wielkość kar daje kwotę, która pociągnie za sobą niezaprzeczalnie negatywne i poważne konsekwencje godzące w sposób destrukcyjny w kondycję finansową strony, a przez to w całą działalność, na której strona opiera swój byt. W piśmie procesowym z dnia [...] skarżąca uzupełniła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji i przedłożyła dokumenty źródłowe (deklaracje podatkowe CIT-8 za [...], umowy kredytowe zawarte przez skarżącą, wyciągi z rachunku bankowego za okres [...], deklaracje VAT-7 za miesiące [...], bilans, rachunek zysków i strat za [...]).Skarżąca podała, że z przedłożonych przez nią deklaracji podatkowych wynika, że dochód roczny z prowadzonej przez nią działalności gospodarczej kształtował się kolejno na poziomie [...], [...] oraz [...]. Dane te świadczą o przeciętnej kondycji finansowej A w roku [...], [...], natomiast wyniki za [...] należy jednoznacznie ocenić jako słabe. Szacowany średni miesięczny dochód A jawi się na poziomie [...]. Skarżąca wskazała, że zaciągnęła kredyt w rachunku bieżącym do wysokości [...] przeznaczony na finansowanie zapłaty bieżących zobowiązań oraz kredyt obrotowy w kwocie [...]. Obydwa kredyty stanowią stałe obciążenie A. Skarżąca podkreśliła, że nie jest w stanie bez udziału środków zewnętrznych regulować wszystkich bieżących zobowiązań. Wydruki z rachunku bankowego potwierdzają nierokującą poprawy sytuację finansową A. Strona wskazała, że przedstawiona przez nią kondycja, w obliczu obydwu nałożonych na nią kar ([...]), nie daje podstaw by twierdzić, iż wyegzekwowanie kar w takiej wysokości, w obecnej sytuacji finansowej, nie doprowadzi do poważnych i nieodwracalnych szkód w majątku strony. Już kara jednostkowa ([...]) przekracza możliwości finansowe A. W tych okolicznościach, jak stwierdziła, wykonanie decyzji może spowodować wyrządzenie znacznej szkody i trudne do odwrócenia skutki.