Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 16 grudnia 2015 r., sygn. I SA/Po 1005/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Wolna-Kubicka Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Nikodem Sędzia WSA Ireneusz Fornalik (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 16 grudnia 2015 r. sprawy ze skargi [...] sp. z o.o. w [...] na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania egzekucyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...] grudnia 2014 r., nr [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego P. - [...] umorzył postępowanie egzekucyjne prowadzone wobec C. Sp. z o.o. z siedzibą w P. (dalej zwanej spółką lub skarżącą).

Jak wynika z akt sprawy, w dniu [...] grudnia 2014 r. do organu I instancji wpłynął wniosek skarżącej o umorzenie postępowania egzekucyjnego na podstawie art. 59 § 1 pkt 2, w związku z § 3 i § 4 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym ze względu na przedawnienie zobowiązania podatkowego oraz o uchylenie dokonanych czynności egzekucyjnych.

Z uzasadnienia postanowienia organu I instancji wynika, że organ ten prowadził postępowanie egzekucyjne na podstawie tytułu wykonawczego wystawionego przez Z. w P., nr [...]. W toku postępowania podjęto próby zastosowania środków egzekucyjnych w postaci zajęcia prawa majątkowego stanowiącego wierzytelność z rachunku bankowego w B. S.A. i R. S.A. Z odpowiedzi pierwszego z nich wynikało, iż wystąpił zbieg egzekucji administracyjnej z egzekucją sądową przy czym to Naczelnik Urzędu Skarbowego P. [...] został wyznaczony do prowadzenia egzekucji do zastosowanego środka egzekucyjnego w trybie egzekucji administracyjnej. Drugi zastosowany środek egzekucyjny okazał się nieskuteczny - z odpowiedzi od dłużnika zajętej wierzytelności wynika, że spółka nie posiada żadnych rachunków bankowych. W toku postępowania dokonano ponadto zajęć 136 wierzytelności. Skuteczne przy tym okazało się jedno zajęcie, a środki uzyskane w całości zostały rozliczone zgodnie z dyspozycją art. 115 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji i zaliczone w całości na koszty egzekucyjne. Organ egzekucyjny dokonał również zajęcia i próby sprzedaży ruchomości skarżącej, przy czym również wszystkie środki z tego tytułu przeznaczono na zaspokojenie kosztów postępowania egzekucyjnego. Z informacji uzyskanych przez organ I instancji z CEPiK oraz licznych organów wynika, że skarżąca nie jest właścicielem jakichkolwiek pojazdów z wyjątkiem tych sprzedanych w toku egzekucji, spółka nie jest ponadto właścicielem żadnych nieruchomości. Z poczynionych przez organ I instancji ustaleń wynika ponadto, że skarżąca nie pozostaje właścicielem jakichkolwiek wartości niematerialnych i prawnych. Mając powyższe na uwadze stwierdzono, że w postępowaniu egzekucyjnym nie uzyskania się kwot przewyższających wydatki egzekucyjne.