Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 17 grudnia 2015 r., sygn. I SA/Ol 720/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Wiesława Pierechod Sędziowie sędzia WSA Ryszard Maliszewski (sprawozdawca) sędzia WSA Jolanta Strumiłło Protokolant sekretarz sądowy Katarzyna Niewiadomska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 grudnia 2015r. sprawy ze skargi W. R. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od lutego do września 2006r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżącego kwotę 5.617 (pięć tysięcy sześćset siedemnaście) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

I SA/OI 720/15

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia "[...]" Dyrektor Izby Skarbowej, po rozpatrzeniu odwołania W. R., utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia "[...]" w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od lutego do września 2006 roku.

Decyzją z dnia 17 lutego 2010r., Dyrektor Izby Skarbowej uchylił decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia "[...]", którą organ ten określił skarżącemu W. R. kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc za miesiące od lutego do czerwca 2006r., oraz kwoty zobowiązania podatkowego za miesiące: od lipca do września 2006r. w wysokościach innych niż wynikające z deklaracji VAT-7.

Powodem takiego rozstrzygnięcia było wydanie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w dniu 15 października 2009r. wyroku o sygn. akt I SA/Ol 412/09, w którym uchylono decyzję organu odwoławczego z dnia "[...]". W wyroku tym Sąd stwierdził, iż zasadne są podnoszone przez skarżącego zarzuty dotyczące braku przeprowadzenia pełnego postępowania dowodowego w sprawie i wydania rozstrzygnięcia na podstawie dowolnej oceny wybranych dowodów, bez ustalenia i rozpatrzenia całego materiału dowodowego, jak również nieuwzględnienia wniosków dowodowych, zgłaszanych przez skarżącego. Sąd uznał, że zgromadzony materiał dowodowy nie był kompletny, więc dokonane na jego podstawie ustalenia, będące podstawą faktyczną wydanej decyzji, nie mogą być uznane za prawidłowe.