Wyrok WSA w Łodzi z dnia 16 grudnia 2015 r., sygn. III SA/Łd 417/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Teresa Rutkowska Sędziowie Sędzia WSA Ewa Cisowska-Sakrajda (spr.) Sędzia WSA Monika Krzyżaniak Protokolant Asystent sędziego Tomasz Porczyński po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 grudnia 2015 r. sprawy ze skargi G. Z. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stanowiska wierzyciela w sprawie postępowania egzekucyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. utrzymało w mocy postanowienie Burmistrza R. z dnia [...] o oddaleniu zarzutów G. Z. w sprawie prowadzonego postępowania egzekucyjnego.

W uzasadnieniu tego postanowienia - przedstawiając stan faktyczny - podniosło, że postanowieniem z dnia [...] po rozpatrzeniu zarzutów G. Z., Burmistrz R. oddalił zarzuty dłużnika w sprawie prowadzonego postępowania, zobowiązany oparł te zarzuty o art. 33 § 1 pkt 1, 3, 4, 6, 7, 8 i 10 ustawy z dnia 17 czerwca 1966r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jedn.: Dz.U. z 2014r., poz. 1619 ze zm.), zwanej dalej u.p.e.a., w najmniejszym stopniu ich nie uzasadniając. Stwierdzając natomiast, że w zażaleniu brak jest jakichkolwiek merytorycznych argumentów mających wskazywać na ich zasadność, Kolegium rozważyło zarzuty w oparciu o posiadany materiał dowodowy. Analizując wszelkie możliwe hipotetyczne sytuacje podzieliło stanowisko organu I instancji, że powołane przez zobowiązanego zarzuty są nieuzasadnione.

Kolegium wskazało, że zgodnie z art. 34 § u.p.e.a. zarzuty zgłoszone na podstawie art. 33 § 1 pkt 1-7, 9 i 10, a przy egzekucji obowiązków o charakterze niepieniężnym - także na podstawie art. 33 § 1 pkt 8, organ egzekucyjny rozpatruje po uzyskaniu stanowiska wierzyciela w zakresie zgłoszonych zarzutów, z tym że w zakresie zarzutów, o których mowa w art. 33 § 1 pkt 1-5 i 7, stanowisko wierzyciela jest dla organu egzekucyjnego wiążące. Następnie podniosło, że podstawą zarzutu w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej może być wykonanie lub umorzenie w całości albo w części obowiązku, przedawnienie, wygaśnięcie albo nieistnienie obowiązku (art. 33 § 1 pkt 1 u.p.e.a.). Brak jest jakichkolwiek dowodów, że zobowiązany uregulował egzekwowaną należność (zaległość z tytułu III i IV raty łącznego zobowiązania pieniężnego na 2013r.). Zaległość nie została umorzona w całości ani w części. Nie uległa przedawnieniu. Decyzja z dnia [...] nr [...] ustalająca wysokość łącznego zobowiązania pieniężnego na 2013r. została doręczona 28 marca 2013r. Zgodnie z art. 45 § 1 u.p.e.a. organ egzekucyjny i egzekutor są obowiązani odstąpić od czynności egzekucyjnych, jeśli zobowiązany okazał dowody stwierdzające wykonanie, umorzenie, wygaśnięcie lub nieistnienie obowiązku, odroczenie terminu wykonania obowiązku, rozłożenie na raty spłaty należności pieniężnych, albo gdy zachodzi błąd co do osoby zobowiązanego. Zobowiązany żadnych dowodów nie przedstawił. Podstawą zarzutu w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej może być określenie egzekwowanego obowiązku niezgodnie z treścią obowiązku wynikającego z orzeczenia, o którym mowa w art. 3 i 4 (art. 33 § 1 pkt 3 u.p.e.a.). W tytule wykonawczym prawidłowo, zgodnie z treścią decyzji z dnia 15 lutego 2013r., określono egzekwowany obowiązek. W zakresie zarzutu opartego na błędzie co do osoby zobowiązanego (art. 33 § 1 pkt 4 u.p.e.a.) Kolegium podniosło, że w tytule wykonawczym prawidłowo wskazano osobę, na której nie ciąży obowiązek (podatnik, któremu doręczono decyzję podatkową), jak również postępowanie egzekucyjne jest prowadzone względem osoby wskazanej jako zobowiązany w tytule wykonawczym. Co do kolejnego zarzutu w postaci niedopuszczalności egzekucji administracyjnej lub zastosowanego środka egzekucyjnego (art. 33 § 1 pkt 6 u.p.e.a.) zauważyło, że zarówno egzekucja administracyjna, jak i zastosowany środek egzekucyjny są w świetle obowiązujących przepisów dopuszczalne. Podstawą zarzutu w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej może być brak uprzedniego doręczenia zobowiązanemu upomnienia, o którym mowa w art. 15 § 1 u.p.e.a. (art. 33 § 1 pkt 7 u.p.e.a.). Upomnienie zostało skutecznie doręczone w dniu 24 stycznia 2014r. Odnosząc się zaś do ostatniego zarzutu w postaci niespełnienia w tytule wykonawczym wymogów określonych w art. 27 u.p.e.a. (art. 33 § 1 pkt 10 u.p.e.a.) Kolegium podało, że tytuł wykonawczy spełnia wszelkie wymogi określone w art. 27 u.p.e.a. Wybór środka egzekucyjnego należy do organu egzekucyjnego prowadzącego postępowanie egzekucyjne. Niezależnie od powyższego to organ egzekucyjny - Naczelnik Urzędu Skarbowego Ł.-W., po otrzymaniu ostatecznego postanowienia w sprawie stanowiska wierzyciela wyda postanowienie w sprawie zgłoszonych zarzutów, a jeżeli zarzuty są uzasadnione - o umorzeniu postępowania egzekucyjnego albo o zastosowaniu mniej uciążliwego środka egzekucyjnego.