Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 20 listopada 2015 r., sygn. IV SA/Wr 251/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Sikorska Sędziowie Sędzia NSA Tadeusz Kuczyński(sprawozdawca) Sędzia WSA Alojzy Wyszkowski po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 20 listopada 2015 r. sprawy ze skargi Z. R. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności postanowienia Prezydenta Miasta W. z dnia [...], nr [...], w sprawie odmowy wznowienia postępowania administracyjnego dotyczącego odmowy przyznania zasiłku celowego oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 5 września 2014 r., Z. R., dalej: wnioskodawca, strona, skarżący, zwrócił się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. o stwierdzenie nieważności - między innymi - postanowienia Prezydenta W. z dnia 24 czerwca 2014 r. nr [...] odmawiającego wznowienia postępowania na jego wniosek z dnia 23 kwietnia 2014 r. W uzasadnieniu wniosku wskazał na przesłanki opisane w art. 145 § 1 pkt 5 i 6 k.p.a.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W. postanowieniem z dnia 11 grudnia 2014 r., nr [...] wydanym z powołaniem się na przepisy art. 158 § 1, w związku z art. 126 kodeksu postępowania administracyjnego (dalej jako k.p.a.), odmówiło stwierdzenia nieważności postanowienia Prezydenta W. z dnia 24 czerwca 2014 r., nr [...] odmawiającego wznowienia postępowania w sprawie, w której wydana została decyzja Prezydenta W. z dnia 29 sierpnia 2013 r., nr [...], odmawiająca przyznania stronie zasiłku celowego.

W motywach postanowienia Samorządowe Kolegium Odwoławcze wskazało, że przepis art. 156 § 1 k.p.a. zawiera zamknięty katalog pozytywnych przesłanek stwierdzenia nieważności decyzji. Stwierdzenie nieważności może dotyczyć wyłącznie decyzji, która: 1) wydana została z naruszeniem przepisów o właściwości, 2) wydana została bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa, 3) dotyczy sprawy już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną, 4) została skierowana do osoby niebędącej stroną w sprawie, 5) była niewykonalna w dniu jej wydania i jej niewykonalność ma charakter trwały, 6) w razie jej wykonania wywołałaby czyn zagrożony karą, 7) zawiera wadę powodującą jej nieważność z mocy prawa. "Pozytywność" przesłanek oznacza, że wystąpienie choćby jednej z nich prowadzić musi do stwierdzenia nieważności decyzji, z tym jednak zastrzeżeniem, że nie wystąpi przesłanka negatywna. Dwie przesłanki negatywne wskazuje ustawodawca w art. 156 § 2 k.p.a.: "Nie stwierdza się nieważności decyzji z przyczyn wymienionych w § 1 pkt 1, 3, 4 i 7, jeżeli od dnia jej doręczenia lub ogłoszenia upłynęło dziesięć lat, a także, gdy decyzja wywołała nieodwracalne skutki prawne."