Wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 listopada 2015 r., sygn. III SA/Wa 3700/14

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Małgorzata Długosz-Szyjko, Sędziowie sędzia WSA Bożena Dziełak (sprawozdawca), sędzia WSA Marta Waksmundzka-Karasińska, Protokolant starszy referent Iwona Choińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 listopada 2015 r. sprawy ze skargi M. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] września 2014 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za wrzesień i październik 2005 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z [...] czerwca 2010 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w W. ("Dyrektor UKS") określił Skarżącemu - M.G., zobowiązania podatkowe w podatku od towarów i usług za wrzesień i za październik 2005 r. odpowiednio w kwotach 36.960 zł i 20.496 zł.

Zdaniem organu kontroli skarbowej, Skarżący zaniżył wysokość zobowiązań podatkowych, jako że niezasadnie odliczył podatek naliczony wykazany w fakturach wystawionych przez firmę T. ("T.") i R. sp. z o.o., dokumentujących zakup usług budowlanych, których faktycznie nie wykonano. Z dowodów wynikało, że usługi wykazane w tych fakturach nie mogły być wykonane ani przez wystawców faktur, ani przez ich podwykonawców, jako że podwykonawców podmioty te nie miały. Skarżący natomiast nie przedstawił dowodów i nie wskazał okoliczności związanych z wykonywaniem usług przez podwykonawców, a poza fakturami nie posiadał dowodów świadczących o wykonaniu usług na jego rzecz i dokumentów potwierdzających upoważnienie osób przedstawiających się jako przedstawiciele T. i R. sp. z o.o. do działania w imieniu tych firm.

Zgodnie więc z art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a) oraz art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - dalej: "u.p.t.u.", zakwestionowane faktury nie mogły stanowić podstawy do odliczenia wykazanego w ich podatku naliczonego.