Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 5 listopada 2015 r., sygn. II SA/Sz 491/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Mysiak, Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder,, Sędzia WSA Katarzyna Sokołowska (spr.), Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Skrzetuska-Gajos, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 5 listopada 2015 r. sprawy ze skargi Z. S. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie przyznania wynagrodzenia za dozór pojazdu I. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Starosty G. z dnia [...] nr [...], II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. na rzecz skarżącego Z. S. kwotę [...] ([...]) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Pismem z dnia [...] r. skierowanym do Starosty G. Z. S. wniósł o wszczęcie postępowania administracyjnego o przyznanie mu wynagrodzenia za dozór pojazdu m-ki [...], o numerze rejestracyjnym [...], za okres od [...] r. w kwocie [...] zł. Jako podstawę prawną żądania wskazał art. 102 § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. 2014.1619 ze zm.), dalej "p.e.a". w związku z § 3 pkt 1 lit. a rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 lutego 2011 r. w sprawie rozciągnięcia stosowania przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. Nr 36 poz. 237). Z. S. wskazał, że podstawą obliczenia wynagrodzenia za dozór pojazdu była uchwała nr IX/61/03 Rady Powiatu w Goleniowie z dnia 26 czerwca 2003 r. w sprawie ustalenia wysokości opłat za usunięcie pojazdu z drogi i parkowanie usuniętego pojazdu oraz uchwała nr VII/83/07 Rady powiatu w Goleniowie z dnia 29 maja 2007 r. w sprawie wysokości opłat za usuniecie pojazdu z drogi i parkowanie usuniętego pojazdu.

W uzasadnieniu wniosku Z. S. podniósł, że pojazd został przyjęty na parking strzeżony w dniu [...] r. na skutek wydania przez Komendę Powiatową Policji w G. dyspozycji usunięcia nr [...]. Pojazd nie został odebrany przez osobę uprawnioną, o czym wielokrotnie począwszy od 2004 r. informował Komendę Powiatową Policji w G. oraz Starostwo Powiatowe w G. Skarżący powołał się na przepisy ustawy Prawo o ruchu drogowym, które po zmianie nakładają na starostę w takiej sytuacji, obowiązek wystąpienia do sądu z wnioskiem o orzeczenie przepadku. Do wniosku skarżący dołączył kopię dyspozycji usunięcia pojazdu nr [...] oraz cztery pisma skierowane przez niego wcześniej do Starostwa Powiatowego w G. Pismem z dnia 5 października 2010 r. skarżący informował starostwo o znajdujących się na parkingu, nieodebranych pojazdach załączając ich wykaz, na którym znajduje się [...] nr rej. [...]. Pismem z dnia 31 marca 2011 r. skarżący ponownie poinformował Starostwo Powiatowe w G. o znajdujących się na parkingu strzeżonym, nieodebranych pojazdach wraz z wykazem, na którym widnieje [...] nr rej. [...]. Pismami z dnia 4 czerwca 2012 r. i 20 lutego 2013 r. Skarżący wzywał Starostę G. do podjęcia czynności zmierzających do wystąpienia do właściwego sądu z wnioskiem o orzeczenie przepadku pojazdu. Następnie, wobec niepodjęcia przez Starostę G. oczekiwanych przez skarżącego działań wystąpił on do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S. ze skargą na bezczynność Starosty G. Postanowieniem z dnia [...] r. sygn. akt II SAB/Sz 101/2014, Wojewódzki Sąd Administracyjny w S. skargę odrzucił.