Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 4 listopada 2015 r., sygn. II SAB/Sz 89/15

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Arkadiusz Windak, Sędziowie Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz (spr.),, Sędzia NSA Elżbieta Makowska, Protokolant starszy sekretarz sądowy Aneta Ciesielska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 4 listopada 2015 r. sprawy ze skargi E. R. na bezczynność Przewodniczącego Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w S. w przedmiocie wniosku o wydanie karty parkingowej I. zobowiązuje Przewodniczącego Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w S. do rozpoznania wniosku E. R. z dnia 10 października 2014 r. o wydanie karty parkingowej w terminie 30 dni od doręczenia akt, II. stwierdza, że bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa.

Uzasadnienie

E.R. zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

ecinie bezczynność Przewodniczącego Powiatowego Zespołu ds. Orzekania

o Niepełnosprawności w S. wobec pozostawienia przez organ bez rozpoznania wniosku skarżącego z dnia 10 października 2014 r. o wydanie karty parkingowej.

Stan faktyczny i prawny sprawy, której skarga dotyczy, przedstawia się następująco.

Orzeczeniem Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w S. z dnia 29 listopada 2010 r. E.R. został zaliczony do lekkiego stopnia niepełnosprawności na stałe, ze wskazaniem m.in. w pkt 5 odpowiedniego zatrudnienia - praca lekka oraz w pkt 9, że spełnia przesłanki

z art. 8 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r., Nr 108, poz. 908

ze zm.), do otrzymania karty parkingowej.

Mocą wiążącą wyroku Sądu Rejonowego S.

[...] Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 7 sierpnia 2012 r. sygn. akt

[...], E.R. został zaliczony do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności od dnia 1 kwietnia 2011 r. na stałe z symbolem 05-R. Sąd ustalił, że nie dotyczy skarżącego poprzednie wskazanie odnośnie zatrudnienia, a pozostałe wskazania związane z niepełnosprawnością odpowiadają zawartym w ww. orzeczeniu organu I instancji z dnia 29 listopada 2010 r.