Wyrok WSA w Łodzi z dnia 6 listopada 2015 r., sygn. II SA/Łd 818/15

Dnia 6 listopada 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Renata Kubot-Szustowska, Sędziowie Sędzia WSA Arkadiusz Blewązka (spr.), Sędzia WSA Barbara Rymaszewska, Protokolant Pomocnik sekretarza Izabela Bielińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 listopada 2015 roku sprawy ze skargi Rady Miejskiej w P. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały w sprawie rozpatrzenia skargi na bezprawne działanie Burmistrza Miasta P. oddala skargę. LS

Uzasadnienie

Zaskarżonym rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia [...] nr [...] Wojewoda [...] stwierdził nieważność uchwały Rady Miejskiej w P. z dnia [...] nr [...] w sprawie rozpatrzenia skargi na bezprawne działania Burmistrza Miasta P.

Z akt sprawy wynika, że uchwałą z dnia [...] nr [...], po rozpatrzeniu skargi K. K. z dnia [...] na bezprawne działania Burmistrza Miasta P. w przedmiocie dostępu do informacji publicznej, Rada Miejska w P., uznała skargę za bezzasadną.

Powołanym na wstępie rozstrzygnięciem nadzorczym Wojewoda [...] stwierdził nieważność powyższej uchwały. W ocenie organu nadzoru skarga na bezczynność Burmistrza Miasta P. powinna zostać rozpatrzona przez sąd administracyjny i brak jest podstawy prawnej do wydania w tym przedmiocie uchwały przez Radę Miejską w P.. Wojewoda wskazał, że w okolicznościach niniejszej sprawy burmistrz w przewidzianym ustawowo terminie nie udostępnił informacji publicznej wskazanej we wniosku K. K., ograniczając się jedynie do poinformowania, iż udzielenie informacji wiąże się z poniesieniem opłaty w związku z czym zwraca się o wyrażenie zgody przez wnioskodawczynię na pokrycie kosztów udostępnienia informacji.

Organ nadzoru wskazał następnie na unormowanie zawarte w art. 240 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013r. poz. 267 ze zm.), dalej powoływanej jako "K.p.a.", zgodnie z którym, gdy skarga dotyczy sprawy, która nie podlega rozpatrzeniu według przepisów kodeksu (art. 3 § 1 i 2) albo nie należy do właściwości organów administracji publicznej, przepisy art. 233 - 239 stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem, że w miejsce pozostałych przepisów kodeksu stosuje się przepisy postępowania właściwego dla danej sprawy.