Wyrok WSA w Lublinie z dnia 13 listopada 2015 r., sygn. I SA/Lu 395/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Fita Sędziowie WSA Wiesława Achrymowicz (sprawozdawca), WSA Andrzej Niezgoda Protokolant Sekretarz sądowy Kamil Rutkowski po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 23 października 2015 r. sprawy ze skargi G. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] stycznia 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2009 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz G. K. kwotę [...]zł (dziesięć tysięcy trzysta szesnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej (DIS, organ), po rozpatrzeniu odwołania G. K. (podatnik), utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w L. (organ I instancji) z dnia [...], określającą podatnikowi zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2009 r. w kwocie [...]zł.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji DIS wyjaśnił, że w kontrolowanym okresie podatnik prowadził działalność gospodarczą w zakresie handlu maszynami ([...], [...], [...], [...], [...]) i częściami do maszyn oraz świadczenia usług ślusarskich, serwisowych i gwarancyjnych dotyczących sprzedanych maszyn. W ocenie organu, podatnik zawyżył koszty uzyskania przychodów za 2009 r. o kwoty wynikające z 4 faktur wystawionych przez [...] sp. z o.o. w W. w dniach: 8, 10, 11 i 12 grudnia 2009 r., które miały dokumentować nabycie dwóch [...], [...], [...] i [...] o łącznej wartości netto [...] zł i podatek VAT łącznie w kwocie [...]zł. Maszyny te miały następnie zostać odsprzedane przez podatnika firmie E. za łączną kwotę [...]zł i podatek VAT [...] zł. Zdaniem DIS, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwolił stwierdzić, że powyższe faktury nie dokumentują rzeczywistych transakcji gospodarczych. Tej treści ustalenie, w przekonaniu organu, potwierdzają przede wszystkim zeznania samego podatnika złożone w postępowaniu karnym (sygn. akt [...]), który przesłuchany w charakterze podejrzanego przyznał, że zakwestionowane w rozpatrywanej sprawie faktury wystawione przez spółkę I. nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Ponadto DIS zwrócił uwagę na okoliczności dostawy maszyn i wyjaśnił, że jak wynika z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie maszyny wykazane w zakwestionowanych fakturach miały zostać nabyte przez spółkę I. od Firmy Handlowo Usługowej J. J. K., która z kolei miała dokonać nabycia tych maszyn od PPHU M.-P. D. S.. Tymczasem właściciel firmy M.-P. - D. S. w oświadczeniu z dnia 11 marca 2011 r. wyjaśnił, że nie wystawił faktur dotyczących sprzedaży maszyn i nigdy nie zajmował się obrotem maszynami, a w 2009 r. prowadził działalność w zakresie myjni samochodowej. Ponadto organ I instancji ustalił, że podpis widniejący na korekcie deklaracji VAT-7 za grudzień 2009 r., dotyczącej firmy M.-P., złożonej do właściwego organu podatkowego w dniu 19 grudnia 2011 r., a przedstawionej przez podatnika w niniejszym postępowaniu, nie został nakreślony przez właściciela firmy M.-P. D. S. (opinia biegłego). Także z materiałów dostarczonych przez Prokuraturę (ze śledztwa [...].) wynika, że M. U. został postawiony zarzut sporządzania szeregu faktur, w tym wystawionych przez firmę J. dla spółki I. , dotyczących maszyn rzekomo zakupionych przez podatnika, w których poświadczono nieprawdę. Także zarzut wystawiania fikcyjnych faktur, w tym faktur wystawionych rzekomo przez PPHU M.- P. S. D. na rzecz FHU J. , obejmujących sporne maszyny, został postawiony A. C.. Wbrew stanowisku firmy J. maszyny od firmy M.-P. nie były również składowane na terenie bazy PKS w R. P., co potwierdza pismo PKS z dnia 14 grudnia 2010 r. Dodatkowo, zdaniem DIS, za fikcyjnością zakwestionowanych faktur przemawiają okoliczności zapłaty za nie, a więc gotówką; rozbieżności w terminach zapłaty - grudzień 2009 r., styczeń 2010 r.; rozbieżności w datach wystawionych dokumentów - towar wskazany na fakturze z dnia 12 grudnia 2009 r. wystawionej przez I. ([...]), który miał zostać następnie zbyty przez podatnika na rzecz firmy E. , został ujęty na fakturze wystawionej przez podatnika w dniu 11 grudnia 2009 r.; różnie opisywane okoliczności dostarczania faktur - raz podatnik twierdził, że z datą podpisania, a innym razem, że po około dwóch tygodniach od dostawy. Organ zauważył, że już z zestawienia dat poszczególnych transakcji, które miały dokumentować w/w faktury wynika, że wymienione w nich czynności były niemożliwe do wykonania w okresie wyznaczonym tymi datami. Firma E. złożyła pisemne zamówienie na maszyny w dniu 9 grudnia 2009 r. (przedwstępna umowa sprzedaży). Faktury sprzedaży, na których jako wystawca figuruje M.-P., wystawione zostały w datach: 2, 8, 10 i 11 grudnia 2009 r. Te same daty widnieją na fakturach, na których jako wystawca figuruje firma J.. Na fakturach wystawionych przez spółkę I. widnieją natomiast daty: 8, 10, 11 i 12 grudnia 2009 r. Dostawa maszyn do firmy podatnika miała się odbyć w dniach 9 i 11 grudnia 2009 r. (zeznania A. W. - prezesa spółki I.). W tych dniach maszyny miały być dostarczone z firmy M.-P. koło C. w woj. [...] do R. P., tam załadowane na środek transportu spółki I. i przewiezione do siedziby firmy podatnika w Ł.. W dniu 11 grudnia 2009 r. miały być sprzedane firmie E. , bowiem taka data sprzedaży figuruje na fakturach wystawionych przez podatnika. W tych okolicznościach, w ocenie DIS, podatnik nieprawidłowo uwzględnił kwoty wynikające z ww. faktur - [...] zł - po stronie kosztów uzyskania przychodów. Faktury te, wystawione przez spółkę I. , nie dokumentowały rzeczywistych zdarzeń w obrocie gospodarczym, a więc nie mogły dowodzić poniesienia przez podatnika wydatku kwalifikowanego jako koszt podatkowy w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U.2000.14.176 ze zm. w brzmieniu dla 2009 r. - "u.p.d.o.f."). Organ podkreślał, że koniecznym warunkiem rozpoznania kosztu uzyskania przychodów jest przede wszystkim poniesienie wydatku oraz rzetelne, wiarygodne udokumentowanie tego faktu. W tym zakresie, w ocenie DIS, należało uznać za nierzetelną księgę przychodów i rozchodów podatnika za 2009 r. DIS podkreślił przy tym, że w analizowanej sprawie nie jest kwestionowana sprzedaż maszyn przez podatnika na rzecz firmy E. T. K., na podstawie wystawionych 4 faktur z dnia 11 grudnia 2009 r. Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie jednoznacznie wskazuje, że sprzedaż udokumentowana fakturami wystawionymi na rzecz firmy E. miała miejsce, a firma E. nabyła od podatnika maszyny stanowiące linię technologiczną do produkcji brykietu. Jednak przedmiotem tych transakcji nie były maszyny nabyte wcześniej od spółki I., ale maszyny wyprodukowane w przedsiębiorstwie podatnika.