Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 28 października 2015 r., sygn. III SA/Wr 169/15

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Jankowska - Szostak, Sędziowie Sędzia NSA Sędzia WSA Halina Filipowicz - Kremis (sprawozdawca), Jerzy Strzebinczyk, , Protokolant starszy sekretarz sądowy Monika Tarasiewicz, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 28 października 2015 r. sprawy ze skargi J. G. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

U Z A S A D N I N I E

Decyzją z [...] grudnia 2014 r., nr [...] Naczelnik Urzędu Celnego w W. wymierzył stronie karę pieniężną w kwocie 10 000 zł, na co składały się: 8000 zł za wykonywanie przewozu na potrzeby własne bez wymaganego zaświadczenia (lp. 1.3 załącznika nr 3 do ustawy o transporcie drogowym) oraz 3000 zł za wykonywanie przewozu drogowego pojazdem niewyposażonym w urządzenie rejestrujące lub cyfrowe urządzenie rejestrujące (lp. 6.1.1. ww. załącznika nr 3). Organ uwzględnił przy tym treść przepisu art. 92a ust. 2 ustawy, zgodnie z którym suma kar pieniężnych nałożonych za naruszenia stwierdzone podczas jednej kontroli drogowej nie może przekroczyć kwoty 10 000 złotych.

Od tej decyzji strona złożyła odwołanie. Zarzuciła w nim, że organ pierwszej instancji nie przeprowadził postępowania dowodowego w szerszym zakresie, przez co nie wyjaśnił istotnych dla rozpatrzenia sprawy okoliczności. Skupił się natomiast wyłącznie na literalnym brzmieniu art. 33 ust. 1 oraz art. 87 ustawy o transporcie drogowym, pomijając zarówno jej wyjaśnienia, jak i wyjaśnienia K. G., a także zebrane dowody oraz okoliczności faktyczne zaistniałe w sprawie. Strona zarzuciła także naruszenie art. 92c ust. 1 pkt 1 ustawy o transporcie drogowym poprzez jego niezastosowanie. Podkreśliła, że zlecając K. G. przewiezienie rur z L. do S. była przekonana, że uczyni to wyłącznie jej samochodem marki [...] o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3,5 tony. Tymczasem K. G. dokonał tego przewozu zespołem pojazdów - dołączając, bez wiedzy i zgody strony, przyczepę marki [...], będącą własnością osoby trzeciej - K. W. o czym strona dowiedziała się dopiero po otrzymaniu postanowienia o wszczęciu postępowania. Nie miała więc realnego wpływu na zdarzenie, do którego doszło na skutek okoliczności, których nie mogła przewidzieć.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00