Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 6 października 2015 r., sygn. II SA/Ol 525/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Janina Kosowska Sędziowie sędzia WSA Katarzyna Matczak sędzia WSA Piotr Chybicki (spr.) Protokolant referent Marta Kudła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 października 2015 r. sprawy ze skargi Spółki A na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie kary z tytułu urządzania gier poza kasynem I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji; II. zasądza od Dyrektora Izby Celnej na rzecz skarżącej Spółki kwotę 917 zł (słownie: dziewięćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że decyzją z dnia "[...]" Naczelnik Urzędu Celnego w "[...]" (dalej zwany organem I instancji), powołując art. 89 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2, art. 90, art. 91 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. nr 201, poz. 1540 ze zm. - dalej jako u.g.h.), wymierzył Spółce A (dalej zwanej Spółką) karę pieniężną w wysokości 12.000 zł. ( słownie: dwanaście tysięcy 00/100 ) z tytułu urządzania gry na automacie do gier video Oldtimer, numerze seryjnym: "[...]", poza kasynem gry, to jest w "[...]".

W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia organ I instancji podał, że obecność oznaczonego powyżej automatu w lokalu stwierdzona została w dniu 28 października 2013r. podczas wykonywania obowiązków służbowych przez funkcjonariuszy celnych związanych z kontrolą przestrzegania przepisów regulujących urządzanie i przeprowadzanie gier hazardowych. Wskazał, że podczas tej kontroli funkcjonariusze celni, korzystając z uprawnienia do przeprowadzenia eksperymentu (wynikającego z art. 32 ust. 1 pkt 13 ustawy o Służbie Celnej), przeprowadzili doświadczenie polegające na ustaleniu zasady działania tego automatu, w szczególności zaś możliwości prowadzenia na nich gier, ich rodzaju, przebiegu i charakteru. Podniósł, że po zakończeniu tego eksperymentu, funkcjonariusze dokonali szczegółowych oględzin badanych automatów, a następnie przystąpili do przeszukania pomieszczeń lokalu i przesłuchania znajdujących się w nim świadków. Ocenił, że rezultat tych czynności procesowych dostarczył podstaw do sformułowania wniosków, że gry na ujawnionych w lokalu automatach cechuje cel komercyjny, mają one charakter losowy, a automaty realizują samodzielnie wygrane pieniężne. Stwierdził, że automaty te umożliwiają prowadzenie gier scharakteryzowanych w art. 2 ust. 3 u.g.h., zawierających element losowości, a także rozpoczęcie nowej gry za punkty uzyskane tytułem wygranej w poprzedniej grze, co wyczerpuje definicję wygranej rzeczowej, o której mowa w art. 2 ust. 4 u.g.h. Wywiódł, że w ujęciu systemowym, implikowanym kompleksowym zakresem regulacji u.g.h., m.in. art. 4, art. 6, art. 32-35, art. 89, urządzanie gier na takich automatach, z zastrzeżeniem przepisów przejściowych, możliwe jest jedynie w kasynie gry. Zauważył, że Spółka nie posiada koncesji na prowadzenie kasyna gry, jak również nie legitymuje się zezwoleniem na urządzanie gier na automatach o niskich wygranych, które na mocy przepisów przejściowych, zawartych w art. 129 ust. 1 u.g.h., uprawniałoby Spółkę do urządzania takich gier na automatach w lokalu. Dodał, że do materiału zgromadzonego w niniejszej sprawie została włączona opinia biegłego sądowego z dnia 14 grudnia 2013 r., sporządzona w toku postępowania karnoskarbowego, która dotyczyła ujawnionego w lokalu automatu. Zrelacjonował, że w końcowych wnioskach tej opinii stwierdzono, że gry na tych automatach zawierają element losowości, a automaty te umożliwiają przeprowadzenie rozliczeń finansowych prowadzonych gier w oparciu o stany liczników, wypłacają bezpośrednie wygrane pieniężne monetami. Skonstatował więc, że w niniejszej sprawie Spółka urządzała gry na ujawnionym w lokalu automacie, poza kasynem gry bez koncesji oraz bez rejestracji automatu, to jest z pominięciem wymogów, o których mowa w art. 6 ust. 1 i art. 23a ust. 1 u.g.h. Zauważył przy tym, że Spółka, na mocy stosownej umowy dzierżawy z dnia 13 sierpnia 2013r. wykorzystywała przedmiot dzierżawy na zainstalowanie i eksploatację urządzenia, tj. wspomnianego automaty Oldtimer "[...]". Okoliczności te zaś, zdaniem organu I instancji, w pełni zasadnym czynią uznanie Spółki za podmiot urządzający gry na automatach poza kasynem gry i wymierzenie kary pieniężnej, o której mowa w art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h.