Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 20 października 2015 r., sygn. I SA/Gd 825/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Alicja Stępień (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Marek Kraus, Sędzia NSA Ewa Kwarcińska, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Claudia Kozłowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 20 października 2015 r. sprawy ze skargi E. Cz. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 27 lutego 2015 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od marca do maja 2011 roku oddala skargę.

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Skarbowego decyzją z dnia 11 września 2014 r. określił E.C. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za miesiące od marca do lipca, październik i grudzień 2011 r. z tytułu wynajmu pokoi gościnnych ramach świadczonych usług agroturystycznych i wynajmu sali.

Po rozpatrzeniu wniesionego przez stronę odwołania, decyzją z dnia 27 lutego 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji za poszczególne miesiące od marca do maja 2011 r. oraz wskazał, że w przedmiocie zobowiązania w podatku od towarów i usług za miesiące czerwiec, lipiec, październik i grudzień 2011 r. zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że istotą sporu było to czy organ pierwszej instancji zasadnie określił E.C. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za okres od marca do maja 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej podkreślił, że opodatkowania podatkiem od towarów i usług działalności prowadzonej przez podatniczkę, a polegającej na wynajmie sali, jest konsekwencją utraty przez stronę prawa do zwolnienia z opodatkowania tym podatkiem z uwagi na dokonaną przez E.C. dostawę działki gruntu. Jednocześnie organ zwrócił uwagę na to, że w sprawie nie było kwestionowane to, iż podatniczka, w okresie od marca do maja 2011 r. świadczyła usługi wynajmu sali w ramach prowadzonej działalności agroturystycznej. W związku z powyższym Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, że zasadnie w sprawie stwierdzono, iż w zakresie wyżej wskazanych usług skarżąca winna zostać uznana za podatnika podatku VAT.