Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 9 września 2015 r., sygn. III SA/Po 173/15

Dnia 9 września 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Szymon Widłak Sędziowie WSA Barbara Koś (spr.) WSA Mirella Ławniczak Protokolant: st. sekr. sąd. Małgorzata Błoszyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 września 2015 roku przy udziale sprawy ze skargi Spółki A w B. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Poznaniu z dnia 17 grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty podatku akcyzowego za miesiąc czerwiec 2009 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Celnej w P. decyzją z dnia [...], nr [...], po rozpatrzeniu odwołania spółki A (dalej: "strona", "podatnik") od decyzji Naczelnika Urzędu Celnego w P. z dnia [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty podatku akcyzowego za czerwiec 2009 roku, utrzymał w mocy decyzję organu podatkowego I instancji.

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym.

Pismem z dnia [...] strona złożyła korektę deklaracji [...] za czerwiec 2009 roku stwierdzając, że podatek akcyzowy zapłacony na jej podstawie od olejów smarowych jest nienależny, a także wniosła o jego zwrot.

Naczelnik Urzędu Celnego w P. decyzją z dnia [...] odmówił stronie stwierdzenia nadpłaty podatku akcyzowego za miesiąc czerwiec 2009 roku w łącznej kwocie [...] zł.

W uzasadnieniu decyzji organ podatkowy I instancji wskazał, że wniosek strony obejmuje oleje smarowe klasyfikowane do kodów CN 2710 19 81, 2710 19 83, 2710 19 87, 2710 19 91, 2710 19 93 oraz 2710 19 99. Powołując się na art. 2 pkt 1, art. 86 ust. 1 pkt 2 oraz art. 89 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym podał, że wyroby te są zaliczane do wyrobów akcyzowych. Organ podatkowy zwrócił jednocześnie uwagę na to, że oleje smarowe wykorzystywane w inny sposób niż jako paliwo silnikowe lub grzewcze nie są objęte systemem ujednoliconego podatku akcyzowego, a zatem stanowią produkty inne niż te, o których mowa w art. 3 ust. 1 tiret pierwsze dyrektywy 92/12 (art. 1 ust. 1 dyrektywy 2008/118/WE), co oznacza, że zgodnie z art. 3 ust. 3 tej dyrektywy (art. 1 ust. 3 lit. a dyrektywy 2008/118/WE) państwa członkowskie zachowują prawo do wprowadzenia lub utrzymania podatków od tych produktów pod warunkiem, że podatki te nie spowodują zwiększenia formalności związanych z przekraczaniem granicy w handlu między państwami członkowskimi. W ocenie organu podatkowego w czerwcu 2009 roku strona deklarowała i wpłacała podatek akcyzowy zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, nie wykazując żadnych nadzwyczajnych okoliczności, które zezwalałyby temu organowi potraktować ją w inny sposób niż pozostałych podatników.