Postanowienie WSA w Olsztynie z dnia 10 września 2015 r., sygn. II SA/Ol 906/15

Wstrzymanie wykonania aktu

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Matczak po rozpoznaniu w dniu 10 września 2015 r. w Olsztynie na posiedzeniu niejawnym wniosku Spółka A o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Spółki A na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie kary z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry postanawia wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

Wnosząc skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] w sprawie wymierzenia kary z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry, Spółka A (dalej jako: Spółka) złożyła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu wniosku wskazano, że wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Podano, że na dzień 13 kwietnia 2015 r. Spółka zapłaciła kary pieniężne w łącznej wysokości 5.079 683,76 zł. Ponadto wobec Spółki obecnie toczy się szereg postępowań w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za urządzanie gier poza kasynem gry. Zmusza to Spółkę do podtrzymania wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, gdyż grozi jej utrata płynności finansowej, a w konsekwencji upadłość, której nie da się już odwrócić nawet w przypadku wygrania sporu i zwrotu wyegzekwowanych uprzednio środków. Podniesiono, że Spółka ponosi duże straty finansowe nie osiągając planowanych zysków wskutek zatrzymania urządzeń do gier przez urzędy celne. Także uiszczenie kar pieniężnych na obecnym etapie, kiedy dokonanie czynu z art. 107 Kodeksu karnego skarbowego nie zostało udowodnione żadnym prawomocnym orzeczeniem, dodatkowo pogorszy sytuację Spółki. W związku z tym Spółka zasługuje na ochronę tymczasową do czasu rozstrzygnięcia przez Trybunał Konstytucyjny w sprawie przepisów będących podstawą wymierzenia jej kary pieniężnej. Podniesiono także, że szkoda, o jakiej mowa w art. 61 § 3 ustawy ppsa., to nie tylko szkoda grożąca skarżącemu, ale także Skarbowi Państwa w związku z wypłatą pobranych kar w razie przegrania sporu w Trybunale Konstytucyjnym.